Το κόσμημα της του Χριστού εκκλησίας.

Σήμερα η Ελλαδική Εκκλησία απεκδύθη το κόσμημά της.

Σήμερα η Θεολογική Σχολή έχασε την ψυχή της Θεολογίας της και τον Καθηγητή της.

Σήμερα ο έγγαμος κλήρος έχασε το καύχημα και αγλάϊσμά του.

Σήμερα ο ελληνικός λαός έχασε έναν πραγματικό Πατέρα, ο οποίος τον γαλούχησε με την Αλήθεια του Πνεύματος, με τα νάματα της θεολογίας και με την πραγματική αγάπη για την ελληνοχριστιανική παράδοση.

Σήμερα ένα φως για την Ελλάδα, για την Εκκλησία, για την Οικουμένη, για όλους εμάς, έσβησε.

Ο ιερός κλήρος έχασε την προσωποποίηση της αρχοντιάς, της ειλικρίνειας, της ανιδιοτέλειας και της ευγένειας.

Σήμερα η Στρατευομένη Εκκλησία θρηνεί και η Θριαμβεύουσα αγάλλεται…

Πατέρα Γεώργιε, εύχου προς Κύριον υπέρ ημών. Είναι σίγουρο ότι εν Πνεύματι Θεού κατέστησες την Μνήμη σου Αιώνιον και παράδειγμα προς μίμηση.

Αρχιμ. Χριστόδουλος Αγγελόγλου
Πνευματικός και Λειτουργός του Ι. Ησυχαστηρίου «Παναγία, η Φοβερά Προστασία»

Δεν πρέπει να χάσουμε τον πόλεμο των μετρητών.

Του Kevin Dowd

Οι εταιρίες πληρωμών τον προάγουν για εμπορικούς λόγους: θέλουν να εξαφανίσουν έναν ανταγωνιστή, ώστε να μπορούν να αυξήσουν τις χρεώσεις που επιβάλλουν στις ψηφιακές συναλλαγές. Υποστηρίζουν ότι τα μετρητά είναι αναποτελεσματικά, αλλά τα επιχειρήματα αυτά παραβλέπουν τα οφέλη των μετρητών που δεν μπορούν να αναπαραχθούν από το ψηφιακό χρήμα. Τα μετρητά είναι πολύ αποτελεσματικά για μικρές συναλλαγές. Οι συναλλαγές με μετρητά είναι άμεσες, ευέλικτες και ανώνυμες. Τα μετρητά δεν χρειάζονται κάποιο συνθηματικό και δεν μπορούν να χακαριστούν. Η χρησιμότητα των μετρητών δεν εξαρτάται από τεχνολογίες που μπορεί να καταρρεύσουν - και οι οποίες μερικές φορές καταρρέουν, δημιουργώντας τεράστια προβλήματα.

Τον Σεπτέμβριο του 2017 για παράδειγμα, το Πουέρτο Ρίκο υπέστη εκτεταμένες καταστροφές από τον Τυφώνα Μαρία. Η καταιγίδα προκάλεσε διακοπή στην παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, τα ΑΤΜ και η επαλήθευση των καρτών σταμάτησε να λειτουργεί, και οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να αγοράσουν τρόφιμα ή άλλα είδη πρώτης ανάγκης με οτιδήποτε πέρα από μετρητά. Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ αναγκάστηκε να μεταφέρει αεροπορικώς ένα φορτίο με μετρητά, η ποσότητα των οποίων δεν αποκαλύφθηκε, στο νησί, ώστε να γίνουν οι πληρωμές των μισθών και να αποτραπεί η καταστροφή καθώς εξαντλούνταν τα μετρητά που κατείχαν οι πολίτες. Όπως δήλωσε ένα παρατηρητής «σε έναν κόσμο χωρίς μετρητά, καλό θα είναι να προσευχόμαστε να μη πέσει το ρεύμα».

Σε κάθε περίπτωση, αν τα μετρητά όντως ήταν αναποτελεσματικά, τότε δεν θα υπήρχε η ανάγκη να καταργηθούν, καθώς θα εξαφανίζονταν αυθόρμητα. Τα μετρητά συνεχίζουν να χρησιμοποιούνται ευρέως - σύμφωνα με μια πρόσφατη εκτίμηση χρησιμοποιούνται για το 85% των παγκόσμιων συναλλαγών - γεγονός που καταδεικνύει ότι ακόμη επιτελούν έναν χρήσιμο ρόλο.

Η δεύτερη ομάδα που προωθεί την κατάργηση των μετρητών ακολουθεί μια ατζέντα ολοένα και μεγαλύτερου κρατικού ελέγχου. Αυτοί υποστηρίζουν ότι τα μετρητά πρέπει να καταργηθούν γιατί τα χρησιμοποιούν «οι κακοί» - όσοι ξεπλένουν χρήματα, οι λαθρέμποροι ναρκωτικών και οι τρομοκράτες. Ναι, οι κακοί όντως χρησιμοποιούν μετρητά, αλλά τα χρησιμοποιούμε και οι υπόλοιποι. Μήπως θα πρέπει να χάσουμε όλοι τα οφέλη των μετρητών για να δυσκολέψουμε τη ζωή των κακών, οι οποίοι αναμφίβολα θα βρουν κάποιο άλλο μέσο πληρωμής; Μάλλον όχι. Σκεφτείτε ακόμη τις συνεπαγωγές αυτού του επιχειρήματος: αν πρέπει να καταργήσουμε τα μετρητά γιατί τα χρησιμοποιούν οι κακοί, τότε το ίδιο επιχείρημα ισχύει και για οτιδήποτε άλλο που χρησιμοποιούν, συμπεριλαμβανομένου και του ψηφιακού χρήματος, το οποίο χρησιμοποιείται πιο ευρέως για εγκληματικές δραστηριότητες από τα ίδια τα μετρητά.

Σε κάθε περίπτωση, τα μετρητά δεν είναι ιδιαίτερα βολικά για παράνομες συναλλαγές. Το ιδανικό μέσο για το παράνομο εμπόριο ναρκωτικών αυτές τις μέρες είναι - αν θέλετε το πιστεύετε - οι κάρτες δώρου της Amazon, οι οποίες έχουν το πλεονέκτημα της ανωνυμίας «Αν ήμουν ένας εγκληματίας χαμηλού επιπέδου, θα πλήρωνα τα πάντα με κάρτες δώρου», όπως δήλωσε ο Garry Clement, πρώην διευθυντής του Προγράμματος για τα Έσοδα από Εγκληματικές Δραστηριότητες της Βασιλικής Καναδικής Έφιππης Αστυνομίας - δεν ιχνηλατούνται.

Τα μετρητά έχουν επίσης το μειονέκτημα για τους εγκληματίες ότι είναι χαμηλής κλίμακας. Για μεγάλα ποσά παράνομων συναλλαγών, απαιτούνται ψηφιακά μέσα. Αναλογιστείτε την πρόσφατη περίπτωση ξεπλύματος χρήματος της Danske Bank, το μεγαλύτερο τέτοιο σκάνδαλο όλων των εποχών. Αυτή η υπόθεση αφορά σχεδόν ένα τρισεκατομμύριο δολάρια χρημάτων πολύ ύποπτης προέλευσης από τη Ρωσία και την πρώην Σοβιετική Ένωση που διοχετεύτηκαν στο δυτικό τραπεζικό σύστημα κάτω από τη μύτη των μεγάλων τραπεζών και των ρυθμιστικών φορέων στις ΗΠΑ και την Ευρώπη, οι οποίες είτε διευκόλυναν αυτή τη διαδικασία είτε έκαναν τα στραβά μάτια.

Για τους σημερινούς εγκληματίες υψηλής τεχνολογίας συνεπώς τα μετρητά είναι παρωχημένα. Ποιο είναι το νόημα λοιπόν της κατάργησής τους όταν αφήνουμε πολύ πιο σημαντικά κανάλια παράνομων συναλλαγών εντελώς ανοιχτά;

Η τρίτη ομάδα που προωθεί τον Πόλεμο εναντίον των Μετρητών είναι οι κεντρικοί τραπεζίτες. Καθώς πέφτουν τα επιτόκια δανεισμού, οι κεντρικές τράπεζες βλέπουν τις δυνατότητές για περαιτέρω μείωση των επιτοκίων να περιορίζονται έντονα. Η κατάργηση των μετρητών θα τους επέτρεπε να παρακάμψουν αυτόν τον περιορισμό και να σπρώξουν τα επιτόκια πιο βαθιά στους αρνητικούς αριθμούς στην προσπάθειά τους να δώσουν κίνητρα για ανάπτυξη της οικονομίας. Το σημαντικό εδώ είναι πως αν οι κεντρικές τράπεζες προσπαθούσαν να εφαρμόσουν πολιτικές αρνητικών επιτοκίων χωρίς πρώτα να καταργήσουν τα μετρητά, τότε οι άνθρωποι θα μετακινούνταν σε μεγάλο βαθμό στα μετρητά για να εμποδίσουν αυτές τις προσπάθειες. Έτσι τα μετρητά χρειάζεται να καταργηθούν για να εξαναγκάσουν τους ανθρώπους να χρησιμοποιούν περιουσιακά στοιχεία αρνητικών επιτοκίων.

Υπάρχουν πολλά προβλήματα με τις πολιτικές αρνητικών επιτοκίων (Negative Interest rate policies - NIRP). Γιατί να θέλει κανείς να δανείσει με αρνητικό επιτόκιο. Γιατί αυτό δικαιολογεί τον πόλεμο εναντίον των μετρητών. Θέλουμε όντως να δώσουμε στους κεντρικούς τραπεζίτες ακόμη μεγαλύτερη ευχέρεια για έναν δυνητικά καταστροφικό νομισματικό πειραματισμό;

Ας υποθέσουμε ότι η NIRP μπορεί να εφαρμοστεί σε κάποιο επιλεγμένο αρνητικό επιτόκιο. Τότε θα έχουμε τις τραπεζικές καταθέσεις να φορολογούνται σ’ αυτό το επιτόκιο κάθε χρόνο, οπότε η προσφορά χρήματος θα μειώνεται κατά το ίδιο ποσοστό. Έτσι η NIRP συνεπάγεται φόρο στις καταθέσεις και μειούμενη παροχή χρήματος, και ένας φόρος ποτέ δεν ενισχύει την ανάπτυξη. Ο κίνδυνος λοιπόν είναι ότι οι καταθέσεις και η συσσώρευση κεφαλαίου αρχικά θα σταματήσουν και στη συνέχεια θα αναστραφούν, και η οικονομία θα βυθιστεί σε ένα σπιράλ θανάτου.

Ανεξάρτητα από τα πλεονεκτήματα του ψηφιακού χρήματος, η χρήση μετρητών συνεπάγεται σημαντικά οφέλη που δεν προκύπτουν από ψηφιακό χρήμα. Το γεγονός όμως ότι ο πόλεμος εναντίον των μετρητών θα μας στερήσει αυτά τα οφέλη είναι το μικρότερο από τα προβλήματα που αυτός συνεπάγεται, καθώς επίσης απειλεί να υπονομεύσει την ιδιωτικότητά μας επιτρέποντας την ιχνηλάτηση όλων των δαπανών μας. Αυτό μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την απαλλοτρίωση μεγάλων ποσών ιδιωτικού πλούτου και την έκθεση όλων μας στους κινδύνους των ευάλωτων ψηφιακών συστημάτων. Στη χειρότερη περίπτωση μπορεί να επιτρέψει στις κεντρικές τράπεζες να καταστρέψουν την οικονομία και τις ατομικές μας ελευθερίες. Χρειάζεται να αντισταθούμε και να συνεχίσουμε να χρησιμοποιούμε μετρητά.

--
Ο Kevin Dowd είναι καθηγητής οικονομικών στο Durham University.

 

«Διασκεδάζουμε όλοι στην κηδεία»

ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ

Ανερμήνευτη, σωστό αίνιγμα, η παθητικότητά μας των σημερινών Ελληνώνυμων για όσα συμβαίνουν στη χώρα μας, στο (ακόμα ή περίπου) κοινό μας σπίτι.

Θυμίζω:

Επίσημη «Ανεξάρτητη Αρχή» ανακοινώνει ότι «μεγάλη μερίδα» παιδιών (δεν λέει αριθμό ούτε ποσοστό) τελειώνουν το Δημοτικό Σχολείο και το Γυμνάσιο (εννέα χρόνια υποχρεωτικής εκπαίδευσης) χωρίς να έχουν μάθει ανάγνωση και γραφή – είναι παιδιά «λειτουργικώς αναλφάβητα». Εχουν προαχθεί από τάξη σε τάξη και από τη «στοιχειώδη» στη «μέση εκπαίδευση» χωρίς να μπορούν, τα δύστυχα, ούτε να διαβάζουν, ούτε να γράφουν. Η είδηση δημοσιεύεται πρωτοσέλιδη («Κ» 13.9.2019), αλλά αντίδραση καμιά – «δεν κουνιέται φύλλο». Κανένας σχολιασμός από τους πολιτικά υπεύθυνους για την εκπαίδευση, απόλυτη σιγή και αδιαφορία από τα πανεπιστήμια, άφωνοι οι λαλίστατοι συνδικαλιστές. Θέμα ζωής ή θανάτου για την ελληνική κοινωνία, και τα αντανακλαστικά μας νεκρωμένα.

Δεύτερο σύμπτωμα παθητικότητας που βεβαιώνει ανενεργά τα αισθητήρια, νεκρωμένο το ένστικτο αυτοσυντήρησης: η αγλωσσία, ο πρωτογονισμός της εκφραστικής. Στα δυσαρίθμητα τηλεοπτικά κανάλια και ραδιόφωνα η ελληνική γλώσσα κατακρεουργείται ατιμωτικά, βιάζεται, εξαθλιώνεται, και κανένας ποτέ δεν επεμβαίνει. Δεν υπάρχει έλεγχος, ούτε καν δειγματοληπτικός για εκφοβισμό – η γλώσσα υποβαθμίζεται αδιάντροπα από πρωθυπουργούς και κορυφαίους των θεσμών, ο πρωτογονισμός διαχέεται σαν αυτονόητος ως την έσχατη πτυχή του δημόσιου βίου. Η αγραμματοσύνη περιθωριοποιεί τη διαχρονική γλωσσική περιουσία αιώνων, εκχυδαΐζει τον δημόσιο βίο.

Τρίτο, παμμέγιστο σκάνδαλο συλλογικής παθητικότητας, σύμπτωμα επιθανάτιας νάρκης: Η αφελέστατη, βοσκηματώδης ανοχή ή η εμφανέστατα εξαγορασμένη συνέργεια στην προγραμματική αλλοίωση των δημογραφικών δεδομένων του ελλαδικού πληθυσμού. Ολοι οι Ελληνώνυμοι, κάποια χρόνια τώρα, κάθε μέρα, βλέπουμε και ακούμε στα Δελτία Ειδήσεων το σταθερό θέαμα και δράμα χιλιάδων, πολλών εκατοντάδων χιλιάδων, αρχικά κατατρεγμένων και τώρα πια κυρίως βουλιμικών ανθρώπων, λιμασμένων για τον ηδονικό «πολιτισμό» της «ελευθερίας των Αγορών» να φτάνουν παράνομα στις ακτές μας.

Ευαίσθητος ο Ελληνας συγκινήθηκε με τους πρώτους πρόσφυγες, τους φυγάδες από τον αγοραίων σκοπιμοτήτων πόλεμο, το ρήμαγμα της ζωής και τη σφαγή. Εμπειροι της προσφυγιάς και του διωγμού, βγήκαμε στους δρόμους να μοιραστούμε την μπουκιά μας με αλλόγλωσσους και αλλόπιστους φυγάδες από τη συμφορά. Σύντομα όμως στους φυγάδες προστέθηκαν τα σμήνη των λαθραίων, που η Τουρκία τους κρατάει ενέχυρο εκβιασμών, ντοπαρισμένους από τη λιγούρα για το πέρασμα στον «παράδεισο» του Βίζεγκραντ.

Ωσάν να μη βλέπουμε πια οι Ελληνες, να μην αντιλαμβανόμαστε το παιχνίδι που παίζεται. Ποιοι τώρα καταφθάνουν, κατά χιλιάδες, με τη μεσολάβηση χρυσοπληρωμένων δουλεμπόρων, στις ακτές των ελληνικών νησιών. Τους υποδέχονται έμμισθοι υπάλληλοι του ελλαδικού κράτους και μισθοφόροι ατζέντηδες «μη κυβερνητικών οργανώσεων», δηλαδή ιδιώτες που επίσημα, δίχως προσχήματα, πρακτορεύουν συμφέροντα: τουρκικών υπηρεσιών ή του οργανωμένου δουλεμπορίου.

Οταν στα ελληνικά (ακόμα) νησιά ο αριθμός των εισβολέων ξεπερνάει για κάποιο διάστημα τον αριθμό των μόνιμων κατοίκων, τότε ναυλώνονται πλοία «της γραμμής» (με χρήματα του λεηλατημένου από τη φορολόγηση πολίτη) για να μεταφερθούν οι εισβολείς στην «ενδοχώρα». Με ταχύτητα απίστευτη ετοιμάζονται οικισμοί, που παρόμοιους δεν γνώρισε ποτέ η εμπειρία Ελλήνων σεισμοπαθών, πυροπαθών, πλημμυροπαθών. Και η πελώρια απορία είναι, γιατί; Γιατί τόση εξευτελιστική χαμέρπεια σε αυτό το κράτος, όποια κι αν είναι η κυβέρνηση, όποιος κι αν εισπράττει τη χαμέρπεια. Ποιος λογαριάζεται αφεντικό και τον υπακούνε τυφλά τόσο η «πρώτη φορά Αριστερά» όσο και η «προοδευτική» στον μηδενισμό της Δεξιά;

Ανεξήγητος εφησυχασμός συνοδεύει και την κατεστημένη πια αβελτηρία, ενδημική και αυτονόητη συνολικά στους «προοδευτικούς» κύκλους. Αβελτηρία σημαίνει: νωθρότητα, οκνηρία της σκέψης, μωρία, ηλιθιότητα. Γεννάει την αβελτηρία ο δογματισμός, και δογματισμός είναι το ηδονικό αφιόνι για την ανεπάγγελτη, δίχως ελπίδα ή προοπτικές νεολαία. Με το αφιόνι του δογματισμού της όποιας μπαγιάτικης ιστορικο-υλιστικής κονσέρβας, Αριστερής τάχα ή τάχα «προοδευτικής» Δεξιάς, κάποια νεολαία βαυκαλίζεται ότι έχει «πεποιθήσεις». Λογαριάζει την ψυχολογική εγκύστωση στο Τίποτα σαν προνομία συστράτευσης στις «προοδευτικές δυνάμεις».

Πατρίδα, Ιστορία, κοινωνία - κοινότητα, σημαία, Γιορτή, κοινό όραμα, όλα αυτά, τα «ανοιχτά μυαλά» οφείλουν να τα χλευάζουν. Ακόμα και η αναισχυντία δικαιώνεται από την «προοδευτική» διαμαρτυρία. Τα κορίτσια της Νέας Φιλαδέλφειας καμάρωναν σαν άδειες ψυχές, μόνο για να χλευάσουν το συμβατικό Τίποτα της εθνικής γιορτής, το Τίποτα που παρελαύνει σαρκώνοντας το κενό και την άγνοια. Ενας δάσκαλος παλιός (που θα πει: πολύ ατίθασος στον συμβιβασμό) μπροστά στην «προοδευτική» αναισχυντία που βεβήλωνε τη γιορτή της πατρίδας, απλώς, με ευγένεια και σεβασμό, θα έβγαζε σιωπηρά το καπέλο του. Οπως όταν περνάει από μπροστά μας ένα φέρετρο, σε κηδεία.

Το παιχνίδι έχει τελειώσει, είναι οριστικά χαμένο. Η Ιστορία θα διασώσει, ίσως, κάποια εικόνα της νεκροπομπής. Σηκώνουν το φέρετρο οι αυτουργοί της εκφερόμενης νέκρας, οι πρόσφατοι: Κεραμέως, Γαβρόγλου, Αρβανιτόπουλος, Βερυβάκης. Πλαισιώνουν, όλοι όσοι ασέλγησαν στο σημερινό πτώμα, συνειδητοί «προοδευτικοί» ή τυχάρπαστες μετριότητες.

Είκοσι οχτώ υπουργοί Παιδείας, σε σαράντα τέσσερα χρόνια ετοίμασαν την ασχημοσύνη των κοριτσιών της Νέας Φιλαδέλφειας.

Ζήτω τα μετρητά, κάτω οι φόροι!

Στη Γερμανία, κύριε Πρόεδρε, προσπαθούν να μας πείσουν για την ορθότητα της τιμωρητικής - προτεσταντικής λογικής τους. Ωστόσο, οι ίδιοι ελάχιστα έχουν καταφέρει στους τομείς της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής. Οι διεθνείς έρευνες λένε ότι οι Έλληνες δεν είμαστε πιο διεφθαρμένοι από τους Γερμανούς! Έκπληξη; Ωστόσο, έχουμε υιοθετήσει ορισμένες απόψεις της πεφωτισμένης ολιγαρχίας του Βορρά, όπως η περιορισμένη χρήση των μετρητών στις συναλλαγές μας. Ειλικρινά πιστεύω ότι πρόκειται για λάθος. Πέρα από το γεγονός ότι η ανελευθερία στις οικονομικές συναλλαγές δεν μπορεί να είναι λάβαρο στους οπαδούς της ελευθερίας.

Η τρόικα προσπάθησε από την πρώτη στιγμή να βάλει σε «τάξη» τα φορολογικά της χώρας. Ως έναν βαθμό οι άνθρωποι είχαν δίκιο. Να μην εισέλθουμε σ' αυτή τη συζήτηση, αλλά η εφορία αποτέλεσε πολλές φορές όπλο στα χέρια παλαιότερων κυβερνήσεων. Σωστά, λοιπόν, η τρόικα ήθελε να κόψει τον ομφάλιο λώρο του μηχανισμού είσπραξης των εσόδων με το Μέγαρο Μαξίμου. Και σωστά, επίσης, πίεσε για σημαντικές νομοθετικές αλλαγές. Αλλά εκεί που η κατάσταση ξέφυγε ήταν στη χρήση των μετρητών.

Υπάρχει μια δικαιολογία. Ένας Έλληνας πρωθυπουργός, ο Γιώργος Παπανδρέου, πήγε και τους είπε ότι η Ελλάδα είναι μία διεφθαρμένη χώρα με διεφθαρμένους πολίτες. Είναι σαν να πηγαίνει κάποιος στην αστυνομία και να καταγγέλλει τα παιδιά του για διαρρήκτες. Είναι απολύτως λογικό ότι η αστυνομία θα επέμβει άμεσα και θα αναζητήσει τα κλοπιμαία. Στο κάτω κάτω της γραφής ο πατέρας τους έκανε την καταγγελία.

Το πρώτο που πρέπει να σημειώσουμε είναι ότι η κατάργηση των μετρητών βλάπτει σοβαρά την ελευθερία στις συναλλαγές. Ο πολίτης παύει να μπορεί να χρησιμοποιήσει ελεύθερα τα χρήματά του, αφού κάθε συναλλαγή αποκαλύπτει πολύτιμα στοιχεία στο κράτος για την προσωπικότητά του και τις συνήθειές του. «Ναι», λένε κάποιοι. «Αλλά εμείς δεν έχουμε να φοβηθούμε κάτι και ακόμη αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να καταργηθεί η φοροδιαφυγή». Η απάντηση είναι ότι με το κράτος όλοι θα πρέπει πάντα να φοβούνται. Κι αυτό διότι δεν υπάρχει κάποια σύμβαση με το υπερπέραν που να εξασφαλίζει στους πολίτες την ευνομία. Το κράτος μπορεί να είναι αυστηρό και να λειτουργεί προς όφελος του κοινωνικού συνόλου. Όπως μπορεί και να είναι παράλογο, όταν η διοίκηση ασκείται από παράλογους ανθρώπους.

Στο δεύτερο θέμα, σ' αυτό που προκρίνουν οι σταυροφόροι της καταπολέμησης της φοροδιαφυγής, ότι η κατάργηση των μετρητών θα νικήσει το «τέρας», η απάντηση είναι ότι το μόνο τέρας στην προκειμένη περίπτωση είναι το κράτος που ορίζει παράλογους και δυσβάσταχτους φόρους. Η φοροδιαφυγή είναι προϊόν των φορομπηχτικών πολιτικών. Δεν θα υπήρχε φοροδιαφυγή, αν δεν υπήρχαν υπερβολικοί φόροι. Από τη μία, λοιπόν, υπάρχει ένα κράτος που φορολογεί μέχρι και με… 80% το εισόδημα ενός ελεύθερου επαγγελματία και, από την άλλη, ζητάμε από αυτόν τον άνθρωπο να κάνει κάθε μέρα προσκύνημα στο είδωλο του κράτους. Αυτό, ναι, είναι απάνθρωπο. Είναι κοροϊδία εις βάρος ενός αδικημένου ανθρώπου.

Σας έχουν πείσει, κύριε Πρόεδρε, ότι αυτός είναι ο σωστός δρόμος. Δώστε λίγο χρόνο να σας εξηγήσουμε κι εμείς τις θέσεις μας. Επειδή πιστεύουμε ακράδαντα ότι η λύση βρίσκεται στον περιορισμό των φόρων και όχι της οικονομικής ελευθερίας. Οι Βόρειοι φίλοι μας προσπαθούν να μας περάσουν τη λογική ότι γίνονται όλα μαζί! Αμ, δε! Αν γινόταν, θα το είχαν και οι ίδιοι καταφέρει. Αντί γι' αυτό έχουν ωθήσει τους πολίτες τους να αναζητούν νόμιμους τρόπους φοροδιαφυγής στο εξωτερικό. Βλέπετε, η δράση φέρνει και αντίδραση. Πάντα θα υπάρχουν τρόποι για να ξεπεράσει κάποιος τα εμπόδια. Αυτό που θα έχει μείνει πίσω θα είναι ο ασφυκτικός έλεγχος της οικονομίας από ένα κράτος που αναζητά αφορμές για να αποδείξει πόσο σκληρό μπορεί να είναι. Σας διαβεβαιώνω ότι αυτή δεν είναι συνταγή ανάπτυξης.

Σε μια χώρα που δεν θα υπάρχουν φόροι δεν θα υπάρχει και φοροδιαφυγή. Και για να μην είμαστε υπερβολικοί, σε μία χώρα με μικρή φορολογία δεν έχει κάποιος λόγο να φοροδιαφύγει. Από εκεί και πέρα, ο κάθε πολίτης έχει το δικαίωμα να αποφασίσει ο ίδιος πώς θα ξοδέψει τα χρήματά του. Αν θα τα ξοδέψει ή θα τα θάψει στην αυλή του σπιτιού του. Δεν μπορεί να τον τιμωρείτε που δεν καταναλώνει άμεσα αυτά που κέρδισε με κόπο, με την εργασία του. Δεν μπορεί να τον υποχρεώνετε να σας κάνει μηνιαία αναφορά για τις καταναλωτικές του συνήθειες. Αυτό συμβαίνει όταν κάνει όλες τις πράξεις του με κάρτα. Ποιες μπορεί να είναι οι επιπτώσεις; Θα σας αναφέρω μόνο μία! Οι ασφαλιστικές εταιρείες θα μπορούν στο μέλλον να τιμολογούν τους αγοραστές νοσοκομειακών πακέτων με βάση τις καταναλωτικές τους συνήθειες. Πώς; Δεν το θεωρείτε εφικτό; Πείτε ότι έχει συμβεί κιόλας!

Μία απαραίτητη διευκρίνιση. Οι χαμηλοί φόροι είναι πράγματι το κλειδί. Αλλά την ίδια ώρα θα πρέπει η πολιτεία να είναι σε θέση να προασπίσει το συμφέρον των πολλών, τιμωρώντας παραδειγματικά εκείνους που δεν ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις τους ούτε τότε. Μπορεί να μην αγαπάμε το κράτος. Αλλά τελικά αυτό είναι αναγκαίο κακό για την ασφάλεια, τη Δικαιοσύνη, την Υγεία και την Παιδεία. Τουλάχιστον γι' αυτά. Ε, κάποια χρήματα στο τέλος χρειάζονται!

Θανάσης Μαυρίδης

Σώτη Τριανταφύλλου: Τους όρους της φιλοξενίας τους θέτουν οι οικοδεσπότες.

Κα. Τριανταφύλλου, λέγονται πολλά που ακούγονται σαν λευκός θόρυβος, σαν παράσιτα ραδιοφώνου. Και όπως θα έχετε μάθει, δεν λείπουν οι βίαιες εκδηλώσεις που στρέφονται εναντίον των ξένων (προσφύγων και μεταναστών). Πώς νομίζετε ότι πρέπει επιτέλους να διαχειριστούμε τους ανθρώπους που έχουν βρεθεί στη χώρα μας;

Έγραψα ένα βιβλίο γύρω από τα προβλήματα της ένταξης που εκδόθηκε το 2015. Αλλά κανείς, ή σχεδόν κανείς, δεν ενδιαφέρεται να μάθει τη διεθνή εμπειρία και τα συμπεράσματα των ανθρώπων που έχουν ερευνήσει αυτά τα προβλήματα…Η αριστερά είναι μια κακοήθης δύναμη που έχει δημιουργήσει ένα αμείλικτο Κατεστημένο με μύθους και ψέματα. Και προσεγγίζει όλα τα ζητήματα με γελοίο συναισθηματισμό (Αν ξανακούσω την έκφραση «αποθήκη ψυχών» θα βάλω τις φωνές) προκειμένου να αρέσει στις ευαίσθητες ψυχές. Το αποτέλεσμα είναι κάθε άλλο παρά η φιλευσπλαχνία και η φιλοξενία.

Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή λείπει η πολιτική…Το σχέδιο… Επειδή λείπει το πρακτικό πνεύμα…

Επειδή λείπει το μυαλό. Μπερδεύουμε πρόσφυγες και μετανάστες, μουσουλμάνους και μη… Διεθνείς νόμους και ψυχοπονιάρικες μορφές συμπεριφοράς. H στάση των ευρωβουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ στις Βρυξέλλες δείχνει τη βαθιά άγνοια του προβλήματος, την απουσία κατανόησης του κόσμου, την ιδεοληψία που αντικαθιστά τη γνώση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ποντάρει στους μετανάστες: το κοινό του είναι το λούμπεν προλεταριάτο, οι μάζες χωρίς δημοκρατική συνείδηση… Νομίζει όταν εγκατασταθούν στην Ελλάδα ένα εκατομμύριο μουσουλμάνοι θα διευρύνει τη βάση του: ένα εκατομμύριο μουσουλμάνοι ισούται με ένα εκατομμύριο αριστερούς… Φαιδρά πράγματα. Αλλά πώς να καταλάβουν το Ισλάμ αφού δεν καταλαβαίνουν την Ευρώπη, αφού θέλουν να τη διαλύσουν;

Ποιο είναι το πρώτο που πρέπει να γίνει;

Να ορίσουμε με σαφήνεια τη φυσιογνωμία μας, την ταυτότητά μας ως Ευρωπαίοι. Ο Πολ Βαλερύ έγραφε ότι Ευρωπαίος είναι εκείνος που έχει υποστεί τη φιλοσοφική επίδραση της αρχαιοελληνικής ορθολογιστικής σκέψης, που έχει ζήσει με την ιουδαιοχριστιανική θρησκευτικότητα και έχει διαμορφωθεί από τη ρωμαϊκή διοίκηση και των ρωμαϊκών θεσμών. Μετανάστες με το ίδιο περίπου υπόβαθρο ή από χώρες χωρίς πολιτικές θρησκείες (π.χ. Κινέζοι) είναι πάντοτε ευπρόσδεκτοι, δεν τέθηκε ποτέ κανένα πρόβλημα στις δυτικές χώρες. Αν τέθηκε τέθηκε σε ατομικό επίπεδο: αν συγκεκριμένοι Βούλγαροι, Ρουμάνοι, Γεωργιανοί, Βιετναμέζοι και τα τοιαύτα παραβιάζουν τους νόμους.

Οι μουσουλμάνοι όμως είναι εντελώς διαφορετική περίπτωση. Τούτου λεχθέντος, το πρώτο που πρέπει να γίνει έτσι όπως έχουν τα πράγματα ―έτσι όπως τα καταφέραμε δηλαδή― είναι η κατάργηση των κέντρων κράτησης εφόσον ολοκληρωθεί κάποιου είδους απογραφή. Πόσοι είναι επιτέλους αυτοί οι άνθρωποι; Εκατό χιλιάδες; Για εκατό χιλιάδες κάνουμε έτσι, σαν υστερικοί;

Το πρόβλημα δεν είναι μόνοι οι εκατό χιλιάδες αλλά και το πόσοι βρίσκονται προ των πυλών.

Γι' αυτό χρειάζονται συνοριακοί έλεγχοι και βοήθεια από το ΝΑΤΟ. Το ΝΑΤΟ περί άλλα τυρβάζει: προσπαθεί να κατευνάσει τον Ερντογάν λες και τον έχει ανάγκη. Όσο για τους μετανάστες που ήδη βρίσκονται στη χώρα μας νομίζω ότι η σωστή οδός είναι μία: να ξεκινήσουμε από το μηδέν και να δεχτούμε όλους τους ξένους που βρίσκονται στο ελληνικό έδαφος – είτε πρόκειται για πρόσφυγες, είτε για μετανάστες, είτε για εκκολαπτόμενους τζιχαντιστές με την ελπίδα ότι θα αλλάξουν γνώμη και πορεία. Όσοι θέλουν να μείνουν στη χώρα μας, όσοι αντιλαμβάνονται ότι στη δεινή θέση όπου έχουν βρεθεί δεν έχουν επιλογές και δεν μπορούν να διεκδικήσουν το βέλτιστο, πρέπει να μείνουν μαζί μας.

Τους όρους και τις προϋποθέσεις θα τους θέσουμε εμείς, οι οικοδεσπότες, δεν θα τους θέσουν οι φιλοξενούμενοι. Και θα τους θέσουμε παίρνοντας υπόψη τη δεινή εμπειρία των άλλων ευρωπαϊκών χωρών που για να μην τις χαρακτηρίσουν μισαλλόδοξες και αυταρχικές, έχτισαν τζαμιά στην κάθε γειτονιά. Με καταστροφικά αποτελέσματα στην παιδεία, στην κοινωνική συνοχή, στη θέση των γυναικών, στην ίδια την καθημερινότητα. Οι μεγάλοι μουσουλμανικοί πληθυσμοί βλάπτουν τη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Περίπου αυτό δεν λέει ο Κυριάκος Μητσοτάκης;

Βρίσκω την κυβέρνηση της ΝΔ δειλή και λαϊκιστική, χωρίς αληθινές φιλοδοξίες. Το στοίχημά τους είναι να τους αγαπάει ο κόσμος όπως αγαπάει τις τραγουδιάρες, τα ποπ είδωλα; Ή να κάνουν κάτι χρήσιμο για τη χώρα τους; Οι άνθρωποι έχουν την τάση να επιζητούν τα χειροκροτήματα και δεν είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν το τεράστιο κύμα της βλακείας που αναόφευκτα θα πέσει πάνω τους.

Ας πάρουμε λοιπόν την απόφαση να υποδεχτούμε πενήντα, εκατό, εκατόν πενήντα χιλιάδες ανθρώπους, δεν είναι τόσο τρομερό αν 1) εγκαθίστανται σε μικρές δόσεις παντού στην ελληνική επικράτεια 2) αν τεθεί ένα απαραβίαστο μέγιστο όριο εισερχομένων 3) αν φυλάσσουμε όλα τα σύνορα σύμφωνα με τους νόμους. Πρέπει να αρχίσουμε να δαπανάμε τα ευρωπαϊκά χρήματα σε πιο δημιουργικούς και παραγωγικούς τομείς από τη συντήρηση διερχομένων οι οποίοι επιθυμούν να εγκατασταθούν στη Γερμανία ή σε κάποια άλλη σοβαρή χώρα όπου να στάζουν τα επιδόματα. Ωστόσο, χωρίς να είμαστε σοβαροί, δεν είμαστε Συρία, δεν είμαστε Αφγανιστάν, δεν είμαστε Ιράκ, ούτε Μπαγκλαντές – έχουμε ειρήνη και στοιχειώδεις θεσμούς.

Επίσης, έχουμε χώρο, υπογεννητικότητα, παραμελημένα χωράφια και άλλες παραμελημένες «δομές» όπως σχολεία και νοσοκομεία. Αν θέλουν να μείνουν πρέπει να τους κρατήσουμε και να τους βοηθήσουμε να ενταχθούν ― να εργαστούν, να στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο, να μάθουν ελληνικά και να απολαμβάνουν της βασικής ιατρικής φροντίδας που απολαμβάνουν, θεωρητικά, οι Έλληνες πολίτες.

Εύκολο να το λέμε, αλλά σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες οι μουσουλμάνοι αυτοαποκλείονται κοινωνικά… Δεν αποκτούν δεξιότητες, δεν αποδέχονται τα καθημερινά ήθη…Μεγάλο ποσοστό δικαιολογεί την ισλαμική τρομοκρατία.

Όλα αυτά είναι αλήθεια. Ο κοινοτισμός και η πολυπολιτισμικότητα είναι πηγή δυστυχίας. Η φιλοξενία χωρίς ένταξη είναι ανυπολόγιστη σπατάλη. Η ένταξη είναι δαπανηρή και αργή αλλά ωφελεί τους πάντες. Το φιλτράρισμα των εισερχομένων ― το πώς δηλαδή να μην εγκατασταθούν στην Ελλάδα εγκληματικά στοιχεία που διατηρούν δεσμούς με τρομοκρατικά δίκτυα, σαλαφιστικά τζαμιά και οργανώσεις του Ερντογάν ή της Σαουδικής Αραβίας, είναι κυριολεκτικά Mission Impossible. Το στοίχημα δεν είναι να εισαχθούν στην Ελλάδα ιδιοφυΐες· δεν είμαστε η Silicon Valley. Tο ζήτημα είναι να μην εισαχθούν άτομα με θρησκευτικοπολιτικές αποστολές ― οι υπόλοιποι πρέπει να είναι καλοδεχούμενοι υπό την αυτονόητη συνθήκη της υπακοής στο ελληνικό Σύνταγμα και στους ελληνικούς νόμους χωρίς καμιά εξαίρεση με το πρόσχημα της διαφορετικής κουλτούρας.

Για όλα αυτά χρειάζεται ευρωπαϊκή συναίνεση, που δεν υπάρχει.

Η ΕΕ κλονίζεται από την επίθεση του ισλάμ κι από την ισλαμοαριστερά. Αλλά οι περισσότεροι Ευρωπαίοι κάνουν την πάπια. Η Βρετανία θέλησε να φύγει γιατί θεωρεί ότι έχει υποστεί εισβολή ξένων. Αλήθεια είναι: η Βρετανία είναι ένα μικρό νησί που αγαπούσε πολύ τον πολιτισμό του ―και γιατί όχι; αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της Δύσης― τον οποίον είδε να αλλοιώνεται, να υποβαθμίζεται. Η δημόσια παιδεία κατρακύλησε, οι συνοικίες έχασαν τον χαρακτήρα τους, κάθε Παρασκευή γίνονται δημόσιες προσευχές στον Αλλάχ…

Πώς θα αποφύγουμε τη σύγκρουση των πολιτισμών ακόμα και σε μικροσκοπικό επίπεδο; Στην επαρχία για παράδειγμα όπου διοχετεύονται κάποιοι μετανάστες;

Αν προσληφθούν (για παράδειγμα σε αγροτικές εργασίες ή σε εργασίες που σχετίζονται με τις δεξιότητές τους) και αρχίσουν να συμμετέχουν στις ελληνικές κοινότητες μειώνοντας τις απαιτήσεις τους, όλοι μπορούν να μείνουν ευχαριστημένοι. Αν ληφθεί υπόψη η αρνητική και θετική εμπειρία των δυτικών χωρών (κυρίως εκείνων που μας μοιάζουν, όχι του Καναδά ή των ΗΠΑ), αν προσέξουμε ώστε να μην επαναλάβουμε τα λάθη που οδήγησαν στη δημιουργία εθνοτικών θυλάκων και εστιών εξισλαμισμού, θα αποφύγουμε τις τριβές και τη βία. Εννοείται ότι χρειάζεται αυστηρή πολιτική ελέγχου παραβίασης των νόμων εκ μέρους των Ελλήνων: εκμετάλλευση ξένων εργατών, ρατσιστική συμπεριφορά και τα λοιπά.

Γίνεται πολύ λόγος για ρατσισμό αλλά είναι μια λέξη που περιλαμβάνει ακόμα και τις αντιρρήσεις στην αθρόα μετανάστευση.

Τον σύγχρονο ρατσισμό τον επινόησε η αριστερά, το αντιρατσιστικό κίνημα. Οι “Antifa'' επισημαίνουν την «αέναη επιστροφή του φασισμού» προκειμένου να αποκτήσει νόημα το κίνημά τους και η ζωή τους. Ο ρατσισμός και ο φασισμός δεν υπάρχουν· υπάρχουν μερικοί ρατσιστές και μερικοί φασίστες: δεν αρκούν για να συγκροτήσουν φαινόμενο. Πιστεύει κάποιος σήμερα ότι οι Σύριοι, για παράδειγμα, είναι «κατώτερη» φυλή; Τι ανοησίες είναι αυτές; Το στοίχημα είναι να μη κερδίσουν τους μουσουλμάνους μετανάστες τα τζαμιά και οι ιμάμηδες, αλλά εμείς. Και έτσι επανέρχομαι στο αρχικό ζήτημα της ευρωπαϊκής ταυτότητας.

Εδώ μπαίνει και το ζήτημα της μεταρρύθμισης του συστήματος πολιτογράφησης. Όπως είναι φυσικό, οι πολίτες, περισσότερο από τους επισκέπτες, επενδύουν στην καινούργια τους πατρίδα και περιμένουν κάποια ενθάρρυνση και επιβράβευση γι’ αυτό. Οι περαστικοί φέρονται σαν περαστικοί ― αδιάφορα, “casually” ή και εχθρικά ακόμη. Δεν έχουμε ανάγκη από περαστικούς· έχουμε ανάγκη από ενθουσιώδεις καινούργιους πολίτες στενά συνδεδεμένους μ’ εμάς τους παλιότερους (που δεν είμαστε ενθουσιώδεις). Η πολιτογράφηση πρέπει να διευκολυνθεί για όσους ξένους την επιθυμούν και μπορούν να αποδείξουν αυτή την “allegiance'' με συμβολικές και μη συμβολικές πράξεις. Οι εισερχόμενοι που θέλουν να εγκατασταθούν είναι προτιμότεροι από τους διερχομένους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μάς έβλαψε και ως κυβέρνηση και ως αντιπολίτευση σ' αυτό το θέμα.

Μας έβλαψε όσο βλάπτει μια χώρα η υποκρισία, η εξωθεσμική συμπεριφορά, η κακοδιαχείριση, η ανικανότητα και η κωλυσιεργία σε όλα, όχι μόνο στην εξέταση των αιτήσεων ασύλου. Ας αρχίσουμε λοιπόν από το μηδέν: οι ομάδες και τα άτομα που, δυνάμει, επιθυμούν να καταβάλουν προσπάθεια συμμετοχής στην ελληνική κοινωνία πρέπει να μπορούν να μείνουν στην Ελλάδα. Η πολιτική μας οφείλει να διατυπώνεται ενάρετα και ξεκάθαρα, χωρίς τον τοξικό ακτιβιστικό συναισθηματισμό: θα σας βοηθήσουμε και θα μας βοηθήσετε. Η κοινωνική ένταξη, η ενσωμάτωση, η συμμόρφωση στους νόμους είναι το αντάλλαγμα που ζητάμε γι' αυτή τη δεύτερη ευκαιρία. Χρειάζεται αμοιβαιότητα, υπομονή και αντοχή.

Σε ιδανική περίπτωση η μετανάστευση θα σταματούσε εντελώς.

Σε ιδανική περίπτωση, τη μεγαλύτερη σπουδαιότητα εξακολουθεί να ‘χει το τι θα συμβεί στις χώρες προέλευσης των μεταναστών και στις σχέσεις μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Το στοίχημα της πολιτικής δεν είναι απαραιτήτως η ανατροπή του status quo (πράγμα συχνά ανέφικτο) αλλά η αξιοποίησή του προς ίδιον όφελος.

Εννοείτε την Αραβική Άνοιξη; Το ότι οι Ευρωπαίοι βιάστηκαν να την ονομάσουν δημοκρατική επανάσταση ή κάτι τέτοιο;

Η Δύση δεν καταλαβαίνει τίποτα από την Ανατολή. Και η αριστερά της Δύσης πιστεύει ότι η Ανατολή διαθέτει σοφία που πρέπει να μας μεταδώσει. Ας εφαρμόσει αυτή τη σοφία στα του οίκου της και ύστερα βλέπουμε. Οι χώρες της Ανατολής που πήγαν μπροστά, μιμήθηκαν τη Δύση. Ο πολιτισμός είναι ένας. Οι κουλτούρες είναι πολλές.

https://www.liberal.gr/apopsi/soti-triantafullou/273321