Πέμπτη 30 Μαρτίου 2017
Σάββατο 25 Μαρτίου 2017
Χρόνια Πολλά!
Από την επανάσταση στην παρακμή.
Μερικοί
νομίζουν πως όσο απομακρυνόμαστε από τα ιστορικά γεγονότα, τόσο πιο
πολύ μπορούν μετά να τα κόψουν και ράψουν στα μέτρα της ιδεολογικής
πετριάς που έχουν στο κεφάλι. Πρωταθλητές του σπορ οι σαλεμένοι του
πολιτισμικού μαρξισμού, αυτοί που μισούν την ίδια τη γη που πατάνε, τα
σύμβολα της, τους ήρωες της και τις ιδέες τους, αυτοί που βγάζουν
καντήλες και μόνο στο άκουσμα του όρου Έθνος και που παθαίνουν επιληψία
βλέποντας παντού “φασίστες”. Με τα κριτήρια αυτής της πυροβολημένης
“φάλαγγας” των ιντελιγκέντσηδων, των οργίλων σινιέ αντεξουσιαστών από το
Μωραΐτη και άλλα ευαγή ιδρύματα εθνικής αποκολοκύνθωσης, ο
Κολοκοτρώνης, ο Νικηταράς, ο Καραϊσκάκης, ο Κανάρης, οι Μποτσαραίοι, ο
Γιωργάκης Ολύμπιος, ο Δημήτριος και ο Αλέξανδρος Υψηλάντης κι οι
μαυροντυμένοι φοιτητές του Ιερού Λόχου, όλοι όσοι πήραν τα όπλα ενάντια
στον Τούρκο σουνίτη δυνάστη, δεν ήταν παρά πρώϊμοι ...”χρυσαυγίτες”.
Αυτό
το όνειδος της πνευματικής αναζήτησης, ψευτοδιανοούμενοι που πρόδωσαν
την Πατρίδα και τον λαό της, που δεν έχουν απαντήσει σε κανένα σοβαρό
επιστημονικό, φιλοσοφικό ζήτημα, ούτε και έχουν θέσει κανένα ερώτημα της
προκοπής, θα πεθάνουν σε έσχατο γήρας και θα έχουν αφήσει πίσω τους από
μια διανοητική τρύπα στο νερό και από μια μαύρη πέτρα που πέταξαν με τα
κρινένια χεράκια τους στην Ελληνική Παιδεία, στο Εθνικό Σχολείο, στην
ταυτότητα του πολύπαθου και γενναίου Έθνους μας, στους Έλληνες, που με
κιβωτό της ταυτότητας μας την Ορθοδοξία, περάσαμε δια πυρός και σιδήρου
από τα ματωμένα πεδία της Ιστορίας.
Καθηγητάδες και κοπροκάναλα,
με κομπέρ συγγραφείς του τάλαρου, προσπάθησαν κατ’ επανάληψη να
λοιδορήσουν την αγωνιστική παράδοση του λαού μας, να πουν πως, ε, δεν
ήταν και τόσο άσχημα με τα “αδέρφια” μας τους μεμέτηδες, πως οι Τούρκοι
ήταν και είναι φίλοι μας και θέλουν το καλό μας, πως κάναμε
...εθνοκάθαρση κι εμείς. Κυρίως όμως τσαμπουνάνε, φουλαράτοι, θρασείς
και αεράτοι, πως η επανάσταση ήταν ταξική, πως το Έθνος μας είναι ένα
όψιμο δημιούργημα του Κοραή και των κυβερνήσεων του νεοελληνικού
κράτους, χωρίς καμμία φυλετική και πολιτισμική συνέχεια της Αρχαίας
Ελλάδας κι ας τους διαψεύδουν οι ειδικοί. Με απλά λόγια, λένε πως
είμαστε ένα μπάσταρδο συνονθύλευμα ντόπιων και περαστικών, που
καπηλευτήκαμε το αρχαίο κλέος και πως είμαστε ίσα κι όμοια με τον
δυνάστη μας, που δεν ήταν και τόσο κακός. Δηλαδή ίσα κι όμοια ο
Κολοκοτρώνης κι ο Ομέρ Βρυώνης, ο σκλάβος που αγωνίζεται για την
ελευθερία του με τον τζιχαντιστή σουνίτη δυνάστη. Ίσα κι όμοια το δίκιο
με το άδικο.
Ταξικός όμως ήταν μόνον ο κάλος στον μαρξιστικό εγκέφαλο τους.
Η
Επανάσταση ήταν ένας ανελέητος Εθνικός και Θρησκευτικός πόλεμος.
Σουνίτες ήταν οι δυνάστες μας και δη τζιχαντιστές. Έτσι επεκτάθηκαν, με
την βία και τους εξισλαμισμούς, άλλους βίαιους κι άλλους, όπως των
προδοτικών ελίτ μας, υπό το δέλεαρ της διατήρησης των προνομίων. Κι ήταν
τζιχαντιστές διότι έκαναν Ιερό Πόλεμο κι όλα αυτά τα καλούδια
συμπεριφοράς που βλέπουμε με δέος και απέχθεια σήμερα στην Ράκα ή την
Μοσούλη, όπως οι αποκεφαλισμοί, γίνονταν και τότε. Κατέκοβαν τον λαό μας
και τους άλλους υπόδουλους λαούς, είτε με το σπαθί, είτε κλέβοντας
ψυχές με τον εξισλαμισμό. Κι αν δεν υπήρχε η Ορθοδοξία να σηκώνει τείχη
ανάμεσα σε μας και τον δυνάστη, θα μας είχαν καταπιεί όλους. Γι’ αυτό
χρωστάμε στην Ορθόδοξη Εκκλησία και τους λειτουργούς της αιώνια
ευγνωμοσύνη για την διάσωση της ταυτότητας μας.
Αυτοί λοιπόν οι
προδότες ιντελιγκέντσηδες και το παρακράτος του μηδενισμού, προσπαθούν
να βάλουν την Ιστορία στο κρεβάτι του “προοδευτικού” Προκρούστη, όμως
ακόμη οι πηγές και τα τεκμήρια είναι εκεί. Διαβάστε τον Μακρυγιάννη, τον
Κολοκοτρώνη, τον Κασομούλη, διαβάστε ό,τι έγραψε η αληθινή αριστοκρατία
του Έθνους, οι πρόμαχοι της Ελευθερίας μας κι από τις πρώτες γραμμές το
σκουπιδαριό των μηδενιστών αναθεωρητών πάει στην χωματερή της Ιστορίας.
Για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία. Όλη η απάντηση σε μια φράση.
Με
την πάλα, το γιαταγάνι και το καριοφίλι, με τα μπουρλότα και τις
πιστόλες, τους πήγαμε σπρώχνοντας ως πίσω στην Ασία, γκρεμίσαμε τα
περισσότερα τζαμιά τους ή τους αλλάξαμε χρήση, διότι ήταν σύμβολα
κυριαρχίας των απίστων, λέρωναν την γη των Χριστιανών που υπέφεραν
αιώνες από την βαρβαρότητα του χαλιφάτου.
Δεν ήταν εργάτες που ξεσηκώθηκαν κατά των αφεντικών τους.
Δεν ήταν διεθνιστές vegan αλληλέγγυοι, φρικιά, antifa ή μπαχαλάκηδες.
Ήταν το ένοπλο Έθνος.
Ήταν
κλεφταρματωλοί, παπάδες, καραβοκύρηδες, αγρότες, βοσκοί, γραμματισμένοι
κι αγράμματοι, έμποροι και ταπεινοί χειρώνακτες. Ήταν σχεδόν όλοι.
Υπήρχαν και τότε “σώφρονες” κι υπήρχαν κι αργότερα, που θέλανε μικρά και
έντιμο Ελλάδα, όπως υπήρξαν και το 1940-41, που θεωρούσαν τον αγώνα
μάταιο και θέλανε να χαλαρώσουμε και να απολαύσουμε τον Άξονα, υπάρχουν
και τώρα, που δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα να ξαναπάνε τα σύνορα στη
Μελούνα, αρκεί αυτοί να διατηρήσουν τα προνόμια τους.
Χάρις στην “αφροσύνη” αυτών των Ελλήνων Χριστιανών επαναστατών υπάρχουμε.
Είναι
σοβαρό ζήτημα η σημερινή προδοσία των διανοούμενων, η ασεβής επίθεση
στο νόημα του Αγώνα και τους Ήρωες του. Σήμερα όμως συμβαίνει κάτι
θανάσιμα πιο επικίνδυνο, διακυβεύονται τα ίδια αποτελέσματα της
Επανάστασης, η ύπαρξη αυτού του Έθνους που στην προμετωπίδα του
Συντάγματος του έχει ως προοίμιο το “Εις το όνομα της Αγίας και
Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος”.
Η Πατρίδα γερνάει, πεθαίνει κι
αλλοιώνεται βιολογικά και πολιτισμικά. Από το 2011 η υπογεννητικότητα
είναι σταθερά αυξανόμενη, διότι οι θάνατοι είναι περισσότεροι από τις
γεννήσεις.
Ολοένα δε και περισσότεροι σουνίτες μουσουλμάνοι με
σχέδιο και οικονομικά οφέλη του καθεστώτος Ερντογάν, μπαίνουν λάθρα κι
εποικίζουν την χώρα, υπό την ανοχή ενός ευνουχισμένου κράτους. Ο
δουλέμπορος και τρομοκράτης ηγέτης της γείτονος, δεν το κρύβει, μας
απειλεί συνεχώς με το λαθρομεταναστευτικό γιουρούσι, που οι
ντιλεντάντηδες των αυτοκτονικών ελίτ της “πολιτικά ορθής” Ευρώπης, έχουν
βαφτίσει πολύ χαριτωμένα “ροές”.
Ρέει σουνίτες αδέρφια. Και την βρύση την ελέγχει ο ημίτρελος ισλαμιστής δικτάτορας της Άγκυρας.
Κι
όμως η μόνη αντίδραση του γκουβέρνου είναι να σπέρνει hot spot, άλλος
ένας ευφημισμός για τους τσαντιρομαχαλάδες των μουσαφιραίων, που
στριμωγμένοι, απελπισμένοι, αρκεί μια μικρή δυναμική μειοψηφία
φανατικών, για να λειτουργήσει σαν πυροκροτητής. Είναι δε πέρα από
προφανής ο σκοπός του σκληρού πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ να τους κρατήσει μόνιμα
εδώ και να τους δώσει σαν “δώρο” ελληνική ταυτότητα, ώστε να γίνουμε
μούλτι κούλτι.
Σαν να μην μας έφτανε η φτώχεια, το επιστημονικό
παιδομάζωμα των νέων και η φυγή τους στο εξωτερικό, οι κερδοσκόποι κι οι
γείτονες εχθροί, σαν να μην μας έφταναν οι λύκοι απέξω, έχουμε και τους
λύκους μέσα, που τρώνε τα θεμέλια από το κοινό μας σπίτι. Μαζί με τους
τροχονόμους προσφύγων και λαθραίων, τις ΜΚΟ με τις βαθιές τσέπες, τους
“αλληλέγγυους” κουκουλοφόρους με τα ρόπαλα, επίορκοι εκπαιδευτικοί σε
σχολεία και πανεπιστήμια, αντί να διδάσκουν Ελλάδα και περηφάνεια,
συγκροτούν κι ενθαρρύνουν μηδενιστές βάνδαλους και υποψήφιους
τρομοκράτες, διαδίδουν τα μισελληνικά ράκη τους σε ψυχές νέων.
Πληρώνονται από τους Έλληνες, για να ανατρέφουν αυτόμολους. Υπηρετούν
οτιδήποτε πλην του όρκου τους.
Δεν είναι πρόοδος να πριονίζεις τα
πόδια σου, να συκοφαντείς ως “ρατσιστικές” και “φασιστικές” τις ιδέες
του πατριωτισμού, την εθνική σου ταυτότητα, τους αγωνιστές στους οποίους
χρωστάς την ελευθερία σου
Δεν είναι σύγχρονο να υπονομεύεις την εθνική και κοινωνική σου συνοχή λόγω ιδεοληψίας.
Δεν
είναι ανθρωπιστικό να γίνεσαι “χρήσιμος ηλίθιος” των δουλεμπόρων, των
Τούρκων ισλαμοφασιστών, των ποικιλώνυμων συμμοριών του Σόρρος και του
ακροαριστερού παρακράτους.
Δεν είναι εκσυγχρονισμός η εθνική αυτοϋπονόμευση και αφασία.
Μπορείς
να τιμάς την παράδοση και τους Ήρωες σου, να διαφυλάσσεις την εθνική
σου συνοχή και ταυτότητα και ταυτόχρονα να φτιάξεις σύγχρονο κράτος, να
είσαι πρωτοπόρος στην τεχνολογία, να δημιουργείς σύγχρονες επιχειρήσεις
και θέσεις εργασίας.
Δεν είναι μοντέρνο να είσαι ραγιάς ή άπατρις. Είναι ηλίθιο και αυτοκαταστροφικό.
Είμαστε
τυχεροί που ο Γιος της Καλογριάς δεν ζει, γιατί αν έμπαινε σήμερα με
τους τζοχανταραίους του στην Αθήνα, καβάλα στο αραβικό του άλογο,
περνούσε από τον Βοτανικό κι έβλεπε στο τζαμί, αριστερούς κι ενοχικούς
“κεντροδεξιούς” να στριμώχνονται στα εγκαίνια, τον Άδωνι με μπλε
ελεκτρίκ κουστουμιά από τον Μπρακούλια και την πόλη έρμαιο συμμοριών
μηδενιστών, θα τους έπαιρνε όλους φαλάγγι...
Δευτέρα 20 Μαρτίου 2017
Κυριακή 19 Μαρτίου 2017
Σάββατο 11 Μαρτίου 2017
«Χάριν τῆς ἑνότητος»
τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου, Ἱεροθέου
Πολλές φορές στίς διάφορες συναντήσεις ἀνθρώπων, ἀκόμη καί σέ ἐκκλησιαστικά Συνοδικά Ὄργανα, διατυπώνεται ἡ ἄποψη ὅτι πρέπει νά συμφωνήσουμε σέ ἕνα θέμα, ἔστω καί ἄν ἔχουμε διαφορετική γνώμη, «χάριν τῆς ἑνότητος». Καί συμβαίνει τά ἴδια τά Συνοδικά Ὄργανα, στά ὁποῖα συμμετέχουν οἱ ἴδιοι ἄνθρωποι, νά ἀποφασίζουν διαφορετικά, πράγμα τό ὁποῖο δικαιολογεῖται ὅτι γίνεται
«χάριν τῆς ἑνότητος» ἤ «γιά τήν ἑνότητα».
Ὑπάρχουν δέ καί ἄνθρωποι, πολιτικοί, ἐκκλησιαστικοί, οἱ ὁποῖοι διατείνονται ὅτι ἀγωνίζονται γιά τήν ἑνότητα τοῦ σώματος στό ὁποῖο συμμετέχουν, ὡσάν κάποιοι ἄλλοι νά μή ἐνδιαφέρωνται γιά τήν ἑνότητα.
Ἀπό τήν ἀρχή, πρέπει νά σημειωθῆ ὅτι ἡ ἑνότητα στήν κοινωνία καί τήν Ἐκκλησία εἶναι ὁ ἀπώτερος στόχος στόν ὁποῖο πρέπει νά ἀποβλέπουμε. Ἰδίως στήν Ἐκκλησία αὐτό εἶναι σκοπός ὅλων, ἀφοῦ αὐτό ἐπιτεύχθηκε τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, σύμφωνα μέ τό Κοντάκιον τῆς ἑορτῆς: «Ὅτε καταβάς τάς
γλώσσας συνέχεε, διεμέριζεν ἔθνη ὁ Ὕψιστος∙ ὅτε τοῦ πυρός τά
γλώσσας διένειμεν, εἰς ἑνότητα πάντας ἐκάλεσε». Αὐτό εἶναι τό ἔργο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πού ἐνεργεῖ στήν Ἐκκλησία. Ἔτσι, ἡ ἑνότητα στήν Ἐκκλησία εἶναι ἐμπειρία τῆς Πεντηκοστῆς, γι’ αὐτό ὑπάρχει ἑνότητα τῶν Ἀποστόλων καί τῶν Πατέρων στήν θεολογία.
Ὅμως, εἶναι ἀπαραίτητο νά σημειωθῆ ὅτι ἑνότητα μποροῦν νά ἔχουν καί ὅσοι ἐργάζονται τό κακό καί ὅσοι ἀπαρτίζουν μιά ἐγκληματική ὀργάνωση, πού ἀποβλέπουν στήν διαίρεση καί τήν κακοδαιμονία τῆς κοινωνίας. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί ἐνδιαφέρονται γιά
τήν ἑνότητά τους, ὥστε νά διαπράττουν τό κακό καί νά μή ἀποκαλυφθοῦν. Ὁπότε, δέν εἶναι ὁ ἀπώτερος σκοπός ἡ ἑνότητα, ἀλλά ὁ συνδυασμός τῆς ἑνότητας μέ τήν ἀλήθεια.
Στήν θεία Λειτουργία προτρέπονται οἱ πιστοί μέ τούς λόγους: «Τήν ἑνότητα τῆς πίστεως καί τήν κοινωνίαν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος αἰτησάμενοι, ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν, Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα». Ἡ ἑνότητα στήν ἐκκλησιαστική γλώσσα δέν εἶναι ἀφηρημένη καί ἀπροϋπόθετη, ἀλλά συνδέεται μέ τήν πίστη, εἶναι ἑνότητα τῆς πίστεως, ὅπως ἀποκαλύφθηκε ἀπό τόν Θεό στούς ἁγίους καί συνδέεται σαφέστατα μέ «τήν κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος»
καί βεβαίως προϋποθέτει τήν ἐγκατάλειψη ὅλης τῆς ζωῆς μας στόν Χριστό. Μιά τέτοια ἑνότητα εἶναι εὐλογημένη ἀπό τόν Θεό καί ὄχι ἡ ἑνότητα πού μπορεῖ νά ἔχουν καί οἱ αἱρετικοί μεταξύ τους, πού στηρίζονται στόν στοχαστικό λόγο καί πολεμοῦν τήν ὀρθόδοξη
διδασκαλία.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν πρός Ἐφεσίους ἐπιστολή του συνιστᾶ στούς Χριστιανούς νά ἀγωνίζονται νά τηρήσουν τήν ἑνότητα τοῦ Πνεύματος, πού συνδέεται μέ τόν ἕνα Κύριο Θεό, μέ τήν μία πίστη καί τό ἕνα βάπτισμα. Γράφει: «σπουδάζοντες τηρεῖν τήν ἑνότητα τοῦ Πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης. ἕν σῶμα καί ἕν Πνεῦμα, καθώς καί ἐκλήθητε ἐν μιᾷ ἐλπίδι τῆς κλήσεως ὑμῶν∙ εἷς Κύριος, μία πίστις, ἕν βάπτισμα, εἷς Θεός καί πατήρ πάντων, ὁ ἐπί πάντων, καί διά πάντων, καί ἐν πᾶσιν ἡμῖν» (Ἐφ. δ΄, 3-6). Ἡ ἑνότητα τῆς πίστεως συνδέεται μέ τόν ἕναν Κύριο, τήν μία πίστη, τό ἕνα βάπτισμα, τό ἕνα σῶμα, τό ἕνα Πνεῦμα.
Ἐπίσης, ὁ ἴδιος ὁ Ἀπόστολος σέ ἕναν ἑπόμενο στίχο ὁμιλεῖ γιά τήν ἑνότητα στήν θέωση: «καί αὐτός ἔδωκε τούς μέν ἀποστόλους, τούς δέ προφήτας, τούς δέ εὐαγγελιστάς, τούς δέ ποιμένας καί διδασκάλους, πρός τόν καταρτισμόν τῶν ἁγίων εἰς ἔργον διακονίας, εἰς οἰκοδομήν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, μέχρι καταντήσωμεν οἱ πάντες εἰς τήν ἑνότητα τῆς πίστεως καί τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, εἰς ἄνδρα τέλειον, εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ» (Ἐφ. δ΄, 11-13). Αὐτό σημαίνει ὅτι ἡ ἑνότητα τῆς πίστεως συνδέεται μέ τήν ἐπίγνωση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καί ἔχει σκοπό τήν
τελειότητα, νά ἀποκτήση ὁ ἄνθρωπος τό μέτρο
τῆς ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή στήν θέωση.
Στήν ἴδια προοπτική
κινοῦνται καί οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι προσπαθοῦσαν νά διατηρήσουν τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας στήν ἀποκαλυφθεῖσα πίστη, ἀποδιώκοντες ἀπό τήν Ἐκκλησία τούς αἱρετικούς, οἱ ὁποῖοι μέ τίς αἱρετικές διδασκαλίες διασποῦσαν τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ αἵρεση διασπᾶ τήν ἑνότητα καί ὄχι ἡ ἀλήθεια. Ὁ ἀναθεματισμός τῶν αἱρετικῶν γινόταν γιά τήν διασφάλιση τῆς ἑνότητας τῆς πίστεως καί τῆς ἑνότητας τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ Πατέρες ὅταν ἀπομάκρυναν τούς αἱρετικούς ἀπό τήν Ἐκκλησία, δέν διασποῦσαν τήν ἑνότητα, ἀλλά τήν προάσπιζαν. Μιά
διαφορετική ἑρμηνεία ἀποτελεῖ παραχάραξη τῆς λειτουργίας τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων τῆς Ἐκκλησίας.
Ὁ ἀββᾶς Δωρόθεος συνδέει τήν ἕνωση τῶν Χριστιανῶν μεταξύ τους μέ τήν ἴδια φρόνηση. «Οὐδέ οὕτω ποιεῖ ἕνωσιν, ὡς τό τοῖς αὐτοῖς χαίρειν καί τά αὐτά φρονεῖν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ!». Αὐτός ὁ λόγος συνδέεται
μέ πολλά χωρία τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Γιά παράδειγμα, στούς Χριστιανούς τῆς Ρώμης γράφει: «Ὁ δέ Θεός τῆς ὑπομονῆς καί τῆς παρακλήσεως δῴη ὑμῖν τό αὐτό φρονεῖν ἐν ἀλλήλοις κατά Χριστόν Ἰησοῦν, ἵνα ὁμοθυμαδόν ἐν ἑνί στόματι δοξάζητε τόν Θεόν καί πατέρα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Ρωμ. ιε΄, 5-6). Ἐπίσης, στούς Χριστιανούς τῶν Φιλίππων γράφει: «Εἴ τις οὖν παράκλησις ἐν Χριστῷ, εἴ τι παραμύθιον ἀγάπης, εἴ τις κοινωνία Πνεύματος, εἴ τις σπλάγχνα καί οἰκτιρμοί, πληρώσατέ μου τήν χαράν, ἵνα τό αὐτό φρονῆτε, τήν αὐτήν ἀγάπην ἔχοντες, σύμψυχοι, τό ἕν φρονοῦντες» (Φιλ. β΄, 1-2).
Ὁ ὅσιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος
προσδιορίζει τί ἀκριβῶς εἶναι ἡ πνευματική ἕνωση. Γράφει: «Ἡ ἕνωσις ἡ πνευματική ἐστι μνήμη ἀσφράγιστος∙ ἥτις ἐν διαπύρῳ πόθῳ ἀδιαστάτως ἐν τῇ καρδίᾳ πυρσεύεται, ἐκ τῆς διαμονῆς τῆς πρός τάς ἐντολάς δύναμιν λαμβάνουσα πρός τόν δεσμόν οὐ καταχρηστικῶς, οὐδέ φυσικῶς». Ἡ πνευματική ἕνωση γίνεται μέ τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ καί ἀνάπτει τόν θεῖο πόθο στήν καρδιά τῶν ἀνθρώπων.
Στήν κοινωνία γίνεται λόγος γιά ἑνότητα παρά τίς ὑπάρχουσες διαφορετικές ἀπόψεις καί σέ αὐτό ἀποβλέπει τό
δημοκρατικό πολίτευμα. Οἱ διαφορετικές ἀρχές καί τά διαφορετικά προγράμματα μεταξύ τῶν κομμάτων, οἱ διαφορετικές θέσεις καί μέσα στίς ἐνδοκομματικές ἐργασίες, πού ἀποδεικνύονται ἀπό τίς ψηφοφορίες, ὅταν ἐκφράζωνται μέ δημοκρατικό τρόπο, θεωροῦνται ὡς στοιχεῖο ἑνότητας.
Ὅμως, στήν Ἐκκλησία τά πράγματα εἶναι διαφορετικά. Ἡ ἑνότητα δέν εἶναι μιά ἐξωτερική συμφωνία ἀπόψεων, καί μάλιστα διαφοροποιημένων ἀπό τήν παραδοθεῖσα πίστη καί τήν ἀποκαλυφθεῖσα παράδοση, ἀλλά εἶναι καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος,
εἶναι ἑνότητα πίστεως.
Ἑπομένως, στήν Ἐκκλησία δέν εἶναι δυνατόν «χάριν τῆς ἑνότητος» νά ἀναιρεῖται ἡ ὀρθόδοξη ἐκκλησιολογία, ἡ ὀρθόδοξη θεολογία καί τελικά νά ὑπονομεύεται ὅλη ἡ ἀποκαλυφθεῖσα πίστη.
Ὅταν ἐπικρατῆ ἀπόκλιση ἀπό τήν πίστη δέν εἶναι ἐπαινετή ἡ ἑνότητα, ἀντίθετα ἐκεῖνος πού διαφυλάσσει τήν ἀποκαλυφθεῖσα πίστη διαφυλάσσει τήν ἑνότητα.
Ἐπίσης, στά ἐκκλησιαστικά θέματα δέν μπορεῖ κανείς νά ἀκολουθῆ τήν διπλωματία καί νά παλινωδῆ, νά ἀλλάση κάθε φορά ἀπόψεις καί νά χαρακτηρίζη αὐτήν τήν νοοτροπία ὡς συμβολή στήν ἑνότητα.
Ὅταν ἐπικρατῆ ἀπόκλιση ἀπό τήν πίστη δέν εἶναι ἐπαινετή ἡ ἑνότητα, ἀντίθετα ἐκεῖνος πού διαφυλάσσει τήν ἀποκαλυφθεῖσα πίστη διαφυλάσσει τήν ἑνότητα.
Ἐπίσης, στά ἐκκλησιαστικά θέματα δέν μπορεῖ κανείς νά ἀκολουθῆ τήν διπλωματία καί νά παλινωδῆ, νά ἀλλάση κάθε φορά ἀπόψεις καί νά χαρακτηρίζη αὐτήν τήν νοοτροπία ὡς συμβολή στήν ἑνότητα.
Ζοῦμε σέ μιά ἐποχή στήν ὁποία δέν ἐπιτρέπεται νά ἀποδομοῦνται καί οἱ ἴδιες οἱ λέξεις, ἰδιαιτέρως τό νόημα τῆς λέξεως τῆς ἑνότητας, χάριν
μιᾶς ἐξωτερικῆς ἐπίπλαστης καί μεταβαλλόμενης διπλωματικῆς νοοτροπίας, ἡ ὁποία κρύπτει στοιχεῖα σκοπιμότητας καί ὠφελιμισμοῦ.
2ος/2017
2ος/2017
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)