Τα παράσιτα της Δεξιάς.

Όπως μπορούμε (όσοι βαριόμαστε να ανοίξουμε μια κανονική εγκυκλοπαίδεια) να διαβάσουμε στη Wikipedia, στη βιολογία παράσιτο είναι ο οργανισμός που ζει και αναπτύσσεται μαζί και σε βάρος άλλου οργανισμού από τον οποίο και τρέφεται. Η Wikipedia δεν το γράφει, αλλά το ίδιο ακριβώς είναι και το παράσιτο στην πολιτική. Ένας πολιτικός οργανισμός που μπορεί να συντηρηθεί μόνο σε βάρος κάποιου μεγαλύτερου από τον οποίο στερεί ψήφους.

Με δεδομένο ότι στις επόμενες εκλογές της Ευρωβουλής και της αυτοδιοίκησης η ζυγαριά θα γύρει προς τα κεντροδεξιά και νικήτρια θα είναι η Νέα η Δημοκρατία, οι περισσότεροι παρασιτικοί συνδυασμοί που τώρα εμφανίζονται θέλουν να μαζέψουν ψήφους από εκεί. Όχι για να εκλέξουν δημάρχους ή ευρωβουλευτές, είναι πολύ μικρά και ασήμαντα για οτιδήποτε τέτοιο, αλλά για να διαπραγματευτούν με την ισχύ που θα τους δίνει το μικρό ποσοστό τους ή απλώς να λειτουργήσουν ως η 5η φάλαγγα του ΣΥΡΙΖΑ και να περιορίσουν όσο γίνεται το εύρος της ήττας του. 

Στις δημοτικές εκλογές π.χ. κραυγαλέες περιπτώσεις πολιτικού παρασιτισμού είναι ο νόμιμος και άρα ηθικός Βουλγαράκης στην Αθήνα και ο Ψωμιάδης με τον Ορφανό στη Θεσσαλονίκη. Άνθρωποι που καμία πιθανότητα δημαρχίας δεν έχουν και καμία ουσιαστική πολιτική διαφορά με τους υποψήφιους που στηρίζει η Νέα η Δημοκρατία, κατεβαίνουν με την ελπίδα να εισπράξουν ψήφους των ψηφοφόρων που ενώ ανήκουν στη δεξιά (ή στην περίπτωση Ψωμιάδη στην τσιφτετελοδεξιά) προτιμούν να βρουν μια εναλλακτική στους «επίσημους» υποψήφιους (μτφ. δεν πολυγουστάρουν τον Μητσοτάκη). Οι ψήφοι αυτές προφανώς δεν θα είναι πολλές, αλλά μπορεί να είναι αρκετές ώστε να τους επιτρέψουν να ντηλάρουν τη στήριξη τους στο δεύτερο γύρο (και πιθανόν τη στάση που θα τηρήσουν στις βουλευτικές εκλογές, αν γίνουν ξεχωριστά) ή να περιορίσουν τη νίκη των υποψηφίων της Νέας της Δημοκρατίας, επειδή έχουν έρθει σε κάποιου είδους συμφωνία με τον Αλέκση και την παρέα του (το πόσο έξυπνο είναι να κάνει κανείς συμφωνία με τον Αλέκση και να περιμένεις να την τηρήσει είναι άλλη ιστορία). Και στις δύο περιπτώσεις οι περισσότερες από τις ψήφους που θα πάρουν θα πήγαιναν προς ΝΔ μεριά, οπότε καθίσταται φανερό πως η παρασιτική τους ύπαρξη υφίσταται σε βάρος του κόμματος της αξιωματικής της αντιπολίτευσης.           

Στις ευρωεκλογές κλασσική περίπτωση πολιτικού παράσιτου είναι το κόμμα που ίδρυσε χθες ο Σάββας ο Τσιτουρίδης, μόνο που εδώ τα πράγματα είναι ακόμα πιο απλά και φανερά. Ο (κατά σύμπτωση Καραμανλικός) Τσιτουρίδης ίδρυσε εχτές το κόμμα των «Ελλήνων Ριζοσπαστών» με σκοπό να κατέβει στις ευρωεκλογές (γεγονός που κρίθηκε εξαιρετικά σημαντικό από τους δημοσιογράφους της Κυβερνητικής Τηλεόρασης κι έτσι η ανακοίνωση έγινε από τον ριζοσπάστη Σάββα σε ζωντανή μετάδοση). Ξέρει ότι δεν υπάρχει ούτε μια στο εκατομμύριο να εκλέξει ευρωβουλευτή, αλλά ξέρει επίσης πως το μικρό ποσοστό  που θα πάρει θα το στερήσει από τη Νέα τη Δημοκρατία. Αν το μικρό ποσοστό τύχει και είναι πιο κοντά στο 1 από ότι στο 0,1, ο ριζοσπάστης Σάββας (που αν θυμάστε το 2007 την έκανε από το υπουργείο του για όχι και τόσο πολιτικούς λόγους) μπορεί είτε να πουλήσει εκδούλευση στην κυβέρνηση, είτε να επιχειρήσει να ντηλάρει κάποια συμφωνία με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Κι έτσι να συνεχίσει να υφίσταται ως κομμάτι της πολιτικής την οποία προσωρινά, οπως φαίνεται, παράτησε.

Προφανώς η πολιτική του ύπαρξη θα είναι παρασιτική, αλλά σίγουρα προτιμότερη από την ανυπαρξία. Αυτή την κρατάει για τις θέσεις του, οι οποίες, όπως κάθε αρχηγού κόμματος που στοχεύει στον παρασιτισμό, είναι ένα εξαιρετικό δείγμα γνήσιας και ανόθευτης παπαρολογίας. Ιδού ένα μικρό, αλλά πολύ χαρακτηριστικό, απόσπασμα από όσα είπε στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ, στον Παύλο τον Τσίμα:

«Οι Έλληνες Ριζοσπάστες είναι ένα πολιτικό κίνημα, ένα δίκτυο το οποίο με ευθύνη, με ελπίδα και σχέδιο, έρχεται στο κέντρο της πολιτικής ζωής, αυτή είναι η πρόθεση μας, πιστεύοντας στην ανάγκη μιας νέας πολιτείας στη χώρα μας, μιας πολιτείας κοινωνικής δημοκρατίας, επαναλαμβάνω κοινωνικής δημοκρατίας, που θα μπορεί να διασφαλίζει, να κατοχυρώνει την ασφάλεια και την ευημερία όλων σε μια ανοιχτή και πιο δημοκρατική Ευρώπη από αυτήν που έχουμε σήμερα και σε έναν ανοιχτό νέο κόσμο, ανοιχτό γεμάτο προκλήσεις για όλους».

Με λίγα λόγια, διάφορες ωραίες λέξεις (ευθύνη, ελπίδα, σχέδιο, νέα πολιτεία, δημοκρατία, ασφάλεια, ευημερία κλπ) που σημαίνουν τα πάντα και τίποτα απολύτως και σκοπό έχουν να μαζέψουν στις ψήφους εκείνες που θα επιτρέψουν στο παράσιτο να επιβιώσει. Και μπράβο του.

το πήρα από εδώ 

Εικόνες από το μέλλον (ή πως κερδίζω τις εκλογές)

Μέσα σε πανηγυρικό κλίμα, το Σάββατο 23 Μαρτίου, δύο μέρες πριν την εθνική εορτή της 25ης Μαρτίου, ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, Δημήτρης Βίτσας, εκφώνησε προεκλογική ομιλία στην Πακιστανική Κοινότητα Ελλάδας, σε εκδήλωση της Πακιστανικής Κοινότητας «Η Ενότητα» που έγινε σε αίθουσα που παραχωρήθηκε από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο της Αθήνας.

Συγκεκριμένα, ανέλαβε δεσμεύσεις απέναντι στην Πακιστανική Κοινότητα της Αθήνας λέγοντας πως η κυβέρνηση θα βρει τρόπους, ώστε οι Πακιστανοί να έρχονται στην Ευρώπη με ασφάλεια και τάξη για «να μην κινδυνεύουν σε κοντέινερ και στις θάλασσες».

Απαντώντας σε ερωτήσεις από το ακροατήριο, που του επισήμανε ότι στην αίθουσα βρίσκονταν 1.000 άτομα, αλλά μόνο 150 οικογένειες, ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής απάντησε:

«Ξέρετε ότι υπάρχει ένας καινούργιος νόμος που τον ψηφίσαμε τώρα, το 2019, που λέει ότι όποιος είναι επτά χρόνια στην Ελλάδα και έχει ένα χαρτί, οποιοδήποτε χαρτί, ακόμα και μια επιστολή, ένα γράμμα που έχει στείλει πίσω, παίρνει αλλα τρία χρόνια για να τακτοποιήσει τα χαρτιά του.

Αυτό είναι ένα πρώτο βήμα.

Το δεύτερο που θέλω να σας πω, είναι ότι τους επόμενους δύο μήνες θα πάω στο Ισλαμαμπάντ.

Δεν πάω για τουρισμό, πάω για να λύσουμε ζητήματα που έχουν να κάνουν με τις οικογενειακές επανενώσεις, με τα ελεύθερα ταξίδια σας στο Πακιστάν και να μπορείτε να γυρίσετε χωρίς προβλήματα.

Ξέρω ότι πολλοί από εσάς έχετε χρόνια να πάτε πίσω να δείτε τις οικογένειές σας, γιατί φοβόσαστε ότι μπορεί να μη γυρίσετε ποτέ πίσω από εκεί. Θα το λύσουμε αυτό το πρόβλημα».

Ο κ. Βίτσας μάλιστα, ξεκινώντας την ομιλία του έδειξε... απογοητευμένος που δεν μπορούσε να απευθυνθεί στο ακροατήριο στα ουρντού και «δυστυχώς» έπρεπε να μιλήσει ελληνικά. Είπε, ειδικότερα:

«Θα ήθελα να μιλάω ουρντού, ώστε να σας δείξω και το πάθος αυτών που θέλω να σας πω. Αλλά δυστυχώς θα τα πω ελληνικά, ελπίζω πολλοί από εσάς να καταλαβαίνουν, και εδώ ο φίλος μου ο Τσάβι, ό,τι χρειαστεί θα το μεταφράζει».

Ακολούθως, ο κ. Βίτσας ευχαρίστησε το πολυπληθές ακροατήριο για την υποδοχή που του επιφύλαξε και συνέχισε λέγοντας:

«Θέλω να σας πω ότι στο υπ. Μεταναστευτικής Πολιτικής έχουμε ένα σύνθημα. Και αυτό το σύνθημα λέει ότι τα όνειρα δεν έχουν σύνορα. Και τα όνειρα των απλών ανθρώπων είναι και αυτά απλά.

Τι θέλουμε; Να έχουμε την ελευθερία μας, την αξιοπρέπειά μας, ένα σπίτι για να μένουμε, μια δουλειά να κάνουμε, την οικογένειά μας σε καλή κατάσταση και να μπορούμε να προσφέρουμε στον συνάνθρωπό μας και την οικογένειά μας και σε όλους τους άλλους ανθρώπους.

Ο φίλος μου ο Αλή, δυστυχώς έχει πεθάνει, μου έλεγε τα απογεύματα όταν καθόμαστε και πίναμε τσάι - είχε δουλέψει, ήτανε 30 χρόνια .... στο Κασμίρ, και ήρθε μετά στην Ελλάδα και δούλευε στην επιχείρηση που δούλευα και εγώ, μου έλεγε ότι Πακιστανός, Πακιστανοί σημαίνει άνθρωπος.

ούτε στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ τόσος κόσμος...

Ξέρω πολύ καλά ότι έχετε περάσει πολλά για να έρθετε στην Ελλάδα. Πολλοί σας εκμεταλλεύτηκαν, πολλοί μπορεί να σας εκμεταλλεύονται και ακόμα. Πολλοί εκμεταλλεύονται και αυτούς τους ανθρώπους που έρχονται τα τελευταία χρόνια. Πόσες φορές δεν φοβηθήκατε όταν είδατε την Αστυνομία στο δρόμο, πόσοι από εσάς δεν βρεθήκατε σε κρατητήρια χωρίς να έχετε κάνει τίποτα. Αυτό πρέπει να το αλλάξουμε και θα το αλλάξουμε».

Ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής συνέχισε με αναφορές στους Έλληνες μετανάστες στη Γερμανία, στην Αμερική, λέγοντας:

«Εμείς ξέρουμε, όπως οι Έλληνες που είναι στη Γερμανία, όπως οι Έλληνες που είναι στην Αμερική, ότι τώρα θέλουμε να έχουμε πολίτες που έχουν δύο πατρίδες. Την πατρίδα της καρδιάς τους, το Πακιστάν και την πατρίδα όπου ζουν και μπορούν και προκόβουν, την Ελλάδα.

Και εγώ ανάμεσά σας με πολλή χαρά, βλέπω νεαρούς και μικρότερα παιδιά, και βλέπω αυριανούς γιατρούς, αυριανούς μηχανικούς αυριανούς δικηγόρους σαν τον Τσάβι αυριανούς ανθρώπους που θα προσφέρουν στην Οικονομία και στον εαυτό τους αλλά θα προσφέρουν και καλοσύνη σε όλο τον κόσμο. Και αυριανούς ποδοσφαιριστές! Γι΄αυτό πρέπει να δουλέψουμε μαζί».

Στο σημείο αυτό την ομιλία του υπουργού διέκοψαν οι επευφημίες των παρευρισκομένων, που φώναζαν:

«Ζήτω το Πακιστάν, ζήτω η Ελλάδα», φράση που επανέλαβε και ο κ.Βίτσας και συνέχισε λέγοντας:

«Το βασικό είναι ζήτω ο άνθρωπος που πιάνει ο ένας το χέρι του άλλου.

Και για να τελειώσω, από εσάς θέλω να μας βοηθήσετε για να βοηθάμε ακόμη περισσότερο. Να μην ανεχόσαστε τον ρατσισμό και την ξενοφοβία. Μαζί να τα αντιπαλέψουμε. Χωρίς φόβο, αν έχετε κάποια ανάγκη, να απευθυνθείτε στο υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής. Είτε για για την άδεια παραμονής, είτε για τα ζητήματα υγείας, είτε για τα ζητήματα δουλειάς.

Και θέλω άλλο ένα πράγμα: Αυτούς τους νέους ανθρώπους που έρχονται από το Πακιστάν στην Ελλάδα, να τους βοηθήσουμε όλοι μαζί να μην περάσουν αυτά που περάσατε εσείς και να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα.

Θα ήθελα να τελειώσω λέγοντάς σας ότι μαζί μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα. Τα παιδιά μας να πάνε στο σχολείο, ο καθένας να σέβεται τη δική του θρησκεία και να φτιάχνουμε πράγματα, να μη χαλάμε πράγματα. Σας ευχαριστώ πολύ».

Καταλήγοντας, ο κ. Βίτσας εξέφρασε την προσδοκία:

«Και να βρούμε τρόπους ώστε να ερχόσαστε στην Ευρώπη με ασφάλεια και τάξη και να έχετε μια τέτοια ελευθερία και να μην κινδυνεύετε ούτε μέσα στα κοντέινερ, ούτε μέσα σε θάλασσες, ούτε σε όλα αυτά που έχετε περάσει και τα ξέρετε καλύτερα από εμένα. Και το τελευταίο: Μάθετε ελληνικά, μάθετέ μας ουρντού».