Η Δικτατορία αντεπιτίθεται...

Όσοι άκουσαν το τυχαίο ανθρωπάκι με προβιά υπουργού να δηλώνει για τις αποδοκιμασίες που δέχτηκε σχετικά με τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς έξω απ' το ειρηνοδικείο Γιαννιτσών, πως: "Δεν κάνουμε διάλογο ούτε με φασίστες, ούτε με τους χιτλερικούς..", ένοιωσαν μιά ασφυξία και μιά αγανάκτηση για την καταπάτηση κάθε έννοιας δημοκρατίας και λογικής, και κατάλαβαν έστω και αμυδρά πώς ένοιωθαν οι σκεπτόμενοι πολίτες στην αριστερή δικτατορία του "υπαρκτού"  σοσιαλισμού της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, που οδήγησε στην εξαθλίωση εκατομμύρια πολιτών, και το κράτος σε ακραία σήψη και διαφθορά.

Ήταν η εποχή που κάθε υποψία διαφορετικής άποψης, η κάθε υποψία διαμαρτυρίας σε έστελνε κατ' ευθείαν στα γκούλαγκ, ή στην ανεργία, στον προσωπικό διωγμό, και τελικά στην εξαχρείωση, την απελπισία και στον θάνατο.

Ήταν η εποχή που αποδείχτηκε περίτρανα πως ο αριστερός, ο κόκκινος φασισμός είναι ισάξιος αν όχι χειρότερος του μαύρου φασισμού.

Η ολοκληρωτική - φασιστική πρακτική του, δρα με το προσωπείο του λαϊκού συμφέροντος, και έχει το ίδιο αποτέλεσμα: την δικτατορία.

Μιά πιό light, πιό αμυδρή εκδοχή του ολοκληρωτικού αυτού φασισμού πήραμε κι εμείς στην δικτατορία των συνταγματαρχών, παρ' όλο που επρόκειτο για μιά γελοία οπερέτα, μιά τσαπατσούλικη και φτηνή εκδοχή των δικτατοριών του Φράνκο, του Πινοσέτ και άλλων αστέρων του είδους.

Και τότε η κριτική και κάθε υποψία άλλης άποψης από αυτήν του καθεστώτος σε έστελνε στο "οικείο αστυνομικό τμήμα" "δια προσωπικήν σας υπόθεσιν".
Επρόκειτο για την μαύρη εκδοχή του ολοκληρωτισμού, made in Greece.

Σήμερα η νέα γενιά (για να μαθαίνει), κι εμείς (για να θυμόμαστε) βιώνει εν μέσω "δημοκρατίας" (ποιά δημοκρατία μπορεί να υπάρχει άραγε σε ένα προτεκτοράτο, σε ένα κράτος χωρίς κυριαρχία με ξενους "επόπτες" και ντόπιους επιστάτες;) την κόκκινη εκδοχή του ολοκληρωτισμού, ενός ολοκληρωτισμού με κοινοβουλευτικό μανδύα και με τηλεοράσεις αντί για τανκς, ενός ολοκληρωτισμού που επιτρέπει σε κάθε χυδαίο ανθρωπάκι να χαρακτηρίζει αβίαστα ως φασίστες και χιτλερικούς όσους "τόλμησαν" (τολμούν ή θα τολμήσουν) να έχουν αντίθετη άποψη από αυτήν του καθεστώτος.

Κόκκινος φασισμός, πάλι made in Greece.

Όσοι εφησυχάζουν μη δίνοντας σημασία σε τέτοια δείγματα πραγματικού φασισμού είναι ηλίθιοι:

Αργά ή γρήγορα θα έρθει και η δική τους η σειρά, ακόμη και για πράγματα φαινομενικά μηδαμινά: αν προτιμούν, ας πούμε, τα γεμιστά της θειάς Θεανούς, ή αν προτιμούν να λιάζονται στον ήλιο όπως είπε η άλλη θειά-κατσίκα για τους Σύριους πρόσφυγες.

Τους ψηφίσαμε και τους ξαναψηφίσαμε.

Είμαστε υπεύθυνοι για ό,τι συμβαίνει.

Για να δούμε. Θα το ξανακάνουμε;…