Πικραμένος- Αντωνοπούλου

Ανάλγητη Αστική Δημοκρατία είναι να είσαι ο Παναγιώτης Πικραμένος, να έχεις κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Παντεόν-Ασσάς. (θεωρείται η πρώτη τη τάξει Νομική Σχολή της Γαλλίας), να έχεις διατελέσει Γενικός Δ/ντής της Εθνικής Σχολής Δικαστών, Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας και μετά από 40 χρόνια κρυστάλλινης και αξιοζήλευτης επαγγελματικής πορείας στη Νομική επιστήμη, να σε καλεί η πατρίδα να την υπηρετήσεις και από τη θέση του υπηρεσιακού πρωθυπουργού και ενώ εσύ αρνήθηκες (λόγω του ήθους σου) το μισθό του πρωθυπουργού, βρίσκεσαι – 5,5 χρόνια αργότερα – κατηγορούμενος από την κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ότι κατά τη διάρκεια της – μόλις 35 ημερών – (υπηρεσιακής) πρωθυπουργίας σου πρόλαβες να διαπλεχθείς, να διαφθαρείς και τελικά να χρηματιστείς από τη Novartis.

Λαϊκή Αριστερά πάλι, είναι να είσαι η αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας στην ως άνω κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α, Ράνια Αντωνοπούλου, να δηλώνεις κάτοικος Ν. Υόρκης, ώστε να νομιμοποιείσαι να δώσεις στον εαυτό σου €12.000 τον χρόνο κρατική επιδότηση ενοικίου, προκειμένου να νοικιάζεις πολυτελές διαμέρισμα στο Κολωνάκι, ενώ το 2015 –μαζί με τον σύζυγό σου, επίσης υπουργό στην ίδια κυβέρνηση– είχες €450.000 εισόδημα, καταθέσεις που προσεγγίζουν το μισό εκατομμύριο ευρώ, επενδύσεις που ξεπερνούν τα $3 εκατ., πολυτελή βίλα στη Σύρο, διαμέρισμα στη Γλυφάδα και σπίτι στις ΗΠΑ (σύμφωνα με το πόθεν έσχες σου), και μετά από όλα τα παραπάνω, να μην ντρέπεσαι στο ελάχιστο για το ενοίκιο που εισπράττεις, τη στιγμή που η κυβέρνηση στην οποία συμμετέχεις εκπλειστηριάζει ηλεκτρονικά πρώτες κατοικίες, για χρέη 500 ευρώ στο Δημόσιο.

Αλλά έτσι είναι αυτοί οι Δεξιοί, μικρόψυχοι. Μη δουν κανέναν Αριστερό να πάει μπροστά. Αμέσως να πέσουν να τον φάνε.

Από  χτες η  Ράνια  της Γλυφάδας, των παρκαρισμένων καταθέσεων και  άλλων τόσο ασήμαντων  κινητών και ακινήτων, δεν πρέπει να αισθάνεται  μοναξιά σ΄ εκείνο το διαμέρισμα του Κολωνακίου.

Που το πλήρωνε από την τσέπη του  κάθε  ρακένδυτος και άφραγκος υποτακτικός της δικής της εξουσίας και  βαστάζος των  παραγεμισμένων  αποσκευών  της

Οχι  δεν είναι μόνη και έρημη. Είναι, ανάμεσα σε τόσους άλλους, και ο Παναγιώτης Σγουρίδης των Ανεμάρτιστων Ελληνολιγουρίων. Που  έχει  πάρει   σβάρνα  όλα τα  ραδιόφωνα και όλα  τα κανάλια. Ισχυριζομένος  πως αυτός δεν είναι  όπως η Ράνια  Αντωνοπούλου. Οχι, λέει. Εγώ διαμένω στα φτωχά και λαικά προάστια της Δυτικής όχθης και όχι στο χρυσό κέντρο της πλατείας  Κωλονακίου, πέριξ  του Λυκαβηττού. Κι εγώ, συνεχίζει ελάμβανα μόλις ψωροπενήντα  ευρουλάκια  κάθε μήνα

Οσο  λιγότερο το  τίμημα  του ενοικίου, τόσο  χειρότερα για την  πολιτική και προσωπική  διαδρομή  σου. Για  πενήντα  φράγκα το μήνα. Οσο  κοστίζουν  πενήντα τσιχλόφουσκες. Οσο και δέκα πακέτα τσιγάρα. Οσο και είκοσι  εσπρέσο. Οσο το γεύμα  σε  ταβερνείο  της  γειτονιάς  σου παρέα με τους φίλους σου.

Γιατί, το ένα εκατομμύριο που απλώνεται στη γραφειάρα σου, από κάποια πολεθνική  των φαρμάκων η των όπλων, είναι πειρασμός μεγάλος και τις περισσότερες φορές αξεπέραστος. Τα πενήντα όμως ευρουλάκια είναι όσο και εκατό  μπουκαλάκια νερού  που  βρίσκεις  σε κάθε  σταυροδρόμι από τα  χέρια κάποιου  αδέκαρου  Αλβανού

Η Ελλάδα ένα απέραντο διαμέρισμα, ενοικιαζόμενο από κάθε πολιτικό. Ενα  διαμέρισμα που το πληρώνει,  θέλει  δεν θέλει, ο Ελληνικός λαός. Ενα  απέραντο  διαμέρισμα  που  το καταστρέφει γιατί δεν είναι δικό  του, γιατί είναι ξένος και γιατί δεν έχει πληρώσει μισή δεκάρα για  τα γκρεμίδια που αφήνει στο πέρασμά του!

Καφενείο η Ελλάς. Φρενοκομείο η Ελλάς. Ενοικιαζόμενο διαμέρισμα η Ελλάς. Τι άλλο μένει; Οίκος ανοχής η Ελλάς. Τρύπια παράγκα η Ελλάς. Κάδος  σκουπιδιών η Ελλάς
 
Κι εσύ κάθεσαι, απορείς και χασκογελάς. Και επειδή δεν  περνάει από το μυαλό σου πως αυτό το απέραντο διαμέρισμα  είναι  δικό σου. Επειδή, αν και Ελληνας, αισθάνεσαι ξένος στο σπιτικό σου. Και επειδή έχεις εθιστεί στις αυθαιρεσίες και  τα κατεστραμμένα υλικά οικοδομών των ενοικιαστών σου.
Γι΄ αυτούς τους λόγους ένα πράγμα δεν περνάει από το μυαλό  σου: άρπαξέ τους και  βγάλτους, τώρα αμέσως, από το σπιτικό  σου!