Καλύτερα χωροφύλακες παρά παπάδες...

“Το σπίτι μου, το κάστρο μου”, λένε οι Αγγλοσάξονες. Και το εννοούν. Στον Καναδά που έχει πολύ αυστηρή νομοθεσία σε σύγκριση με τις ΗΠΑ για την οπλοφορία και γενικά την οπλοκατοχή, πριν από μερικά χρόνια, ένας σύντεκνος από τα Ζωνιανά, ο Βασίλης Παρασύρης, σκότωσε τα ξημερώματα μέσα στο σπίτι του τέσσερα (!) άτομα από ομάδα της Δίωξης Ναρκωτικών, που είχαν κάνει ντου, έχοντας κάνει λάθος στην... διεύθυνση. Έσπασαν δηλαδή την πόρτα λάθος ανθρώπου και μέσα στο σκοτάδι και την σύγχυση ο Κρητίκαρος τους πέρασε για ληστές και τους έστειλε εις τόπον χλοερόν, εις τόπον αναψύξεως, θεωρώντας πως υπερασπίζεται την φαμίλια του και το σπίτι του από συμμορία κακοποιών. Στο δικαστήριο αθωώθηκε.

Στις ΗΠΑ, εάν εισβάλλει κάποιος στο σπίτι σου, του ανοίγεις έξτρα κουμπότρυπες κι ο Εισαγγελέας στέλνει την υπόθεση στο αρχείο, αφού το Αστυνομικό Τμήμα σε κεράσει καφέ και σου πάρει μια κατάθεση, ενώ τα ΜΜΕ θα εστιάσουν στην γενναιότητα του πατέρα ή της μάνας που υπερασπίστηκε την οικογένεια και το άσυλο της από κακοποιούς.

Στην Ελλάδα το θεσμικό πλαίσιο είναι κωμικοτραγικό. Οι κακοποιοί βρίσκουν εύκολα όπλα. Πληρώνουν ή τα ανταλλάσσουν με κλοπιμαία, ναρκωτικά και άλλες βρωμοδουλειές και δεν διστάζουν να τα φέρουν πάνω τους και να τα χρησιμοποιούν. Παντού στον κόσμο οι κακοποιοί έχουν ευκολότερη πρόσβαση στα όπλα, διότι απλούστατα είναι... κακοποιοί! Δεν έχουν ηθικές αναστολές και είναι εργαλεία της “δουλειάς”. Όπως ο υδραυλικός αγοράζει γαλλικά κλειδιά, βιδολόγους και πένσες, οι ληστές και άλλοι συνάδελφοί τους αγοράζουν κουμπούρια ή μαχαίρια. Οι νόμιμοι πολίτες, αντιθέτως, έχουν ένα πολύ αυστηρό νομοθετικό πλαίσιο για απόκτηση όπλου για νόμιμη οπλοφορία. Κι αν το χρησιμοποιήσουν, ο Εισαγγελέας θα περάσει από το πιο ψιλό κόσκινο τα γεγονότα, με την δίωξη στην “κωλότσεπη”, στην λογική “πήγαινε να τα βρεις στο Δικαστήριο” και με το ένα αυτί στην τεχνητή “κοινή γνώμη” συγκεκριμένων μέσων και την “πολιτική ορθότητα”.

Η παράγραφος 3 του άρθρου 22 του Ποινικού Κώδικα λέει πως “το αναγκαίο μέτρο της άμυνας κρίνεται από το βαθμό επικινδυνότητας της επίθεσης, από το είδος της βλάβης που απειλούσε, από τον τρόπο και την ένταση της επίθεσης και από τις λοιπές περιστάσεις”. Αν ο εισβολέας κρατάει μαχαίρι ή ρόπαλο μπαίνοντας στο δωμάτιο της κόρης σου κι εσύ του αδειάσεις το δίκαννο έντρομος μέσα στο σκοτάδι και δεν ζυγίσεις με το υποδεκάμετρο όλα αυτά του νόμου, έχεις κονομήσει υπέρβαση των ορίων της άμυνας και καταδίκη.

Η καταστολή του εγκλήματος είναι δουλειά της Αστυνομίας.

Η αυτοάμυνα όμως είναι δικαίωμα κάθε πολίτη. Όταν ο επίδοξος ληστής, βιαστής, έχει μπει μέσα στο σπίτι σου, είναι δηλαδή στα δυο μέτρα ή πάνω από το κρεβάτι το δικό σου, της γυναίκας σου ή των παιδιών σου, όταν σε απειλεί με το πιστόλι ή το μαχαίρι προτεταμένο, οι Αστυνομικοί εκείνη την στιγμή, οι καλύτεροι των καλύτερων, οι πιο εκπαιδευμένοι και οι πιο πρόθυμοι, δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Απέχουν κρίσιμο χρόνο και απόσταση. Ακόμη κι αν έχουν ειδοποιηθεί, μέχρι να φτάσουν θα είναι πολύ αργά. Θα έρθουν για να ψάξουν για γενετικό υλικό και αποτυπώματα, ενώ εσύ ή κάποιο αγαπημένο κι αναντικατάστατο πρόσωπό σου θα κείται στο μαρμάρινο τραπέζι του ιατροδικαστή, ανοιγμένο σαν ψάρι για την νεκροψία. Στην Ελλάδα μας νοιάζουν περισσότερο τα δικαιώματα του ληστή, του βιαστή παρά του νομοταγούς πολίτη – θύματος.
Αυτό πρέπει να αλλάξει. Το σπίτι του πολίτη είναι το κάστρο του, το άσυλο της οικογένειας του κι όποιος το παραβιάζει και ασκεί βία ή απειλή βίας πρέπει νόμιμα να αντιμετωπίζεται με κάθε μέσο, που δεν θα συνιστά υπέρβαση των ορίων της άμυνας. Εάν μπεις βίαια στο σπίτι μου, αποτελώντας για μένα και την οικογένεια μου απειλή, τότε μπορώ να σε σκοτώσω. Με αυτό πρέπει να ευθυγραμμιστεί ο νόμος, τροποποιώντας τόσο το άρθρο 22 του ΠΚ, όσο και την οπλοκατοχή, πάντοτε με αυστηρά και εξατομικευμένα κριτήρια. Ο 88χρονος Λιμενικός ακολούθησε την σοφή λαϊκή παροιμία: καλύτερα χωροφύλακες παρά παπάδες. Συμφωνώ. Να συμφωνήσει τροποποιούμενος κι ο Νόμος.

πηγή 

Βρείτε ένα καλό που έκανε ο Τσίπρας!

Προσπαθώ να βρω «κάτι καλό» που έχει κάνει ο Τσίπρας. Μια τομή στην πολιτική ή στην κοινωνική ζωή. Κάτι για το οποίο οι μελλοντικές γενιές θα τον επικαλούνται. Να πουν «εντάξει, χάσαμε μερικά δισεκατομμύρια, αλλά εκείνο δεν θα γινότανε χωρίς τον Αλέξη». Και δεν μπορώ! Δεν βρίσκω! Δεν ξέρω αν αυτό έχει συμβεί με άλλη κυβέρνηση σε αυτή την χώρα…

Ας έρθει ένας Αριστερός για να μας πει τι είναι εκείνο που κατά την γνώμη του άλλαξε προς το καλύτερο στις μέρες του Αλέξη. Ποια είναι η σφραγίδα της Αριστεράς στην χώρα έπειτα από τρία χρόνια διακυβέρνησης. Τι έκαναν για να τους θέλει πάλι ο ελληνικός λαός. Πολύ φοβάμαι ότι όσο κι αν προσπαθήσει δύσκολα θα ανακαλύψει κάτι.

Στην Οικονομία; Η λέξη μαντάρα είναι λίγο για να περιγράψει την ζημιά που έχει γίνει. Να δεχτούμε ότι αυτοί είναι Αριστεροί άνθρωποι και δεν τα καταλαβαίνουν αυτά τα καπιταλιστικά. Να συμφωνήσουμε σε έναν βαθμό. Και τι έκαναν για τα συνεργατικά, τα συνεταιριστικά και τόσα άλλα που μας έλεγαν ότι είχαν στα σκαριά; Προσωπικά με αρέσουν τα συνεταιριστικά και τα εναλλακτικά. Πόσο μάλλον αν μιλάμε για μία Οικονομία σαν την ελληνική που δεν μπορεί να βρει τρόπο να βγάλει ούτε μανταλάκια. Τόσα χρόνια, λοιπόν, ακούμε γι αυτά τα εναλλακτικά τα ωραία, αλλά φοβάμαι ότι στο τέλος εμείς οι ανάλγητοι νεοφιλελεύθεροι θα προσφέρουμε περισσότερα και σε αυτό τον τομέα…

Στην Παιδεία; Στην Υγεία; Είδατε κάτι να αλλάξει και να γίνεται η ζωή των ανθρώπων καλύτερη; Να βλέπαμε μία τομή στην Υγεία! Ο αείμνηστος Γιώργος Γεννηματάς συνέδεσε το όνομά του με το ΕΣΥ. Δεν βρέθηκε ένας ΣΥΡΙΖΑίος, ένας Αριστερός άνθρωπος τέλος πάντων, να δώσει μία ιδέα για την βελτίωση του συστήματος; Και στην Παιδεία; Τι έκαναν οι άνθρωποι; Κατήργησαν τους νόμους για τους αρίστους και κήρυξαν τον πόλεμο στην τεχνολογία. Αυτή η κυβέρνηση μπορεί να συγκριθεί μόνο με τους Ταλιμπάν…

Ελάτε σύντροφοι! Πείτε μας κάτι που κάνατε τα τρία αυτά χρόνια και για το οποίο είστε υπερήφανοι. Πείτε μας κάτι που θα μπορείτε να το πείτε αύριο στα παιδιά σας και στα εγγόνια σας μεθαύριο: «Παιδί μου, εκείνα τα δύσκολα χρόνια της χρεοκοπίας, εμείς οι Αριστεροί σώσαμε την πατρίδα μας». Ή κάτι πιο ρεαλιστικό: «Κάναμε λάθη, δεν ξέραμε. Αλλά αν δεν ήμασταν εμείς δεν θα είχατε εσείς σήμερα αυτό ή εκείνο». Δεν το έχετε! Αν το είχατε, θα μας είχατε ζαλίσει με τα επιτεύγματα του σοσιαλισμού από το πρωί μέχρι το βράδυ. Τώρα που έχετε και τόσα μέσα ενημέρωσης δικά σας!

Θα πρέπει να ομολογήσω ότι με πιάνω λίγο υπερβολικό. Έχει κάνει ένα καλό η αριστερή διακυβέρνηση. Έχει προσφέρει ένα ανεκτίμητο δώρο στις μελλοντικές γενιές. Έχει αποδείξει ότι ο ελληνικός λαός δεν έχει να περιμένει το παραμικρό από τους σταλινικούς γκαιμπελίσκους. Λίγο το λέτε εσείς αυτό; Μπορεί να μην ξέρουμε ακόμη τι χρειάζεται να ψηφίσουμε. Αλλά ξέρουμε πλέον τι είναι αυτό που δεν πρέπει να πλησιάσουμε άλλη φορά!

πηγή 

Συνωστισμός στο Αιγαίο.

Σ' όλη σχεδόν τη Μεταπολίτευση, μας έλεγαν ότι οι Τούρκοι είναι και ήταν καλά παιδιά, ντερβίσηδες και καραμπουζουκλήδες, ότι εμείς φταίγαμε που εξεγερθήκαμε το '21, κι ότι περνούσαμε μια χαρά στην Τουρκοκρατία, χαϊρλίδικα.
Οτι εμείς οι Ελληνες φταίμε για όλα, ακόμα και για το ότι υπάρχουμε και αναπνέουμε. Πως στην Σμύρνη δεν έγινε παρά ένας απλός συνωστισμός με μπόλικο κολλητήρι, ότι Γενοκτονία των Ποντίων δεν υπήρξε ποτέ, ούτε των Αρμενίων. Πως έπρεπε όταν μπήκαμε στην Τριπολιτσά, μετά από αιώνες σφαγών των Ελλήνων, εξανδραποδισμών, γενιτσαρισμών και άπειρων εγκλημάτων και σκότους επί τέσσερις αιώνες, να τους μιλάμε στον πληθυντικό και να τους λέμε υποκλινέστατα μπουγιουρούμ εφέντη μ'.
Οτι ο Κολοκοτρώνης ήταν αδερφή και πιθανώς ο Καραϊσκάκης να είχε στάχτες στο πέτο. Να μην μιλάμε περί μπούρκας γιατί η Μπουμπουλίνα σε κάποιον πίνακα ζωγραφικής φορούσε τσεμπέρι κι ότι στο Ζάλογγο οι γυναίκες σάλταραν κατά λάθος, σκοτώθηκαν κάνοντας ακραία σπορ, ή ότι έπεσαν στον γκρεμό απλώς λόγω του άθλιου νόμου της βαρύτητας.

Και είχαν κολλήσει με εμμονή στο ότι δεν υπήρξε κρυφό σχολειό, ούτε Αρκάδι, ούτε Κούγκι, και έπρεπε οι ημιδιανοούμενοι να προσαρμόζονται σε αυτό το μοτίβο μήπως και φανούν μη επαρκώς προοδευτικοί, να απολογούνται στη διάχυτη, λευκή, αριστερή τρομοκρατία συνέχεια και δουλοπρεπώς. Να αναμασούν διαρκώς ανθελληνικά κλισέ, αρνούμενοι την οποιαδήποτε μελέτη των πρωταρχικών πηγών - άσε, εκείνος ο καημένος ο Παλαιών Πατρών που αναδρομικά, ύστερα από εκατόν πενήντα χρόνια τράβηξε περισσότερα από όσα είχε τραβήξει επί Τουρκοκρατίας. Ακόμα λίγο και θα τον έμπλεκαν με τη Novartis και με κανένα τροχήλατο μανουάλι-πεσκέσι απ' την εταιρεία.

Πολλοί ντρέπονταν να γράψουν (είπαμε: η απολογία στη λευκή τρομοκρατία) ότι έξι μεραρχίες ελλήνων φαντάρων και τσολιάδες πολιόρκησαν και απελευθέρωσαν τη  Θεσσαλονίκη μετά τη νίκη τους επί των Τούρκων στη Μάχη των Γιαννιτσών - όχι: δεν γράφανε «απελευθέρωση». Ντρέπονταν, μην τους επικρίνουν. Γράφανε ψοφοδεώς «ενσωμάτωση». Δηλαδή δεν σκοτώθηκαν χιλιάδες ηρωικά Ελληνάκια στις μάχες, παρά οι Τούρκοι μάς χάρισαν τη Θεσσαλονίκη, έτσι, μπερεκέτ, από γενναιοδωρία, και εμείς την πήραμε και την κοτσάραμε, την βιδώσαμε, την ενσωματώσαμε απλώς κι αμαχητί. Λες και κάναμε ανταλλαγή προϊόντων. Σε τέτοιο σημείο είχαν φτάσει κι επιβάλει τη στρέβλωση σε κάποιους παντοτινά απολογούμενους χωρίς λόγο ώστε να ντρέπονται να πούνε το αυτονόητο και το δικαιωματικό: ότι η Θεσσαλονίκη, με βάση οποιονδήποτε νόμο του πολέμου, απελευθερώθηκε ύστερα από σφοδρές μάχες και πολιορκία. Ούτε καν αυτό τολμούσαν να γράψουν. Το θεωρούσαν «εθνικιστικό». Οπως και τη Μάχη του Μαραθώνα. Μήπως ο Ελύτης δεν είναι εθνικιστής που έγραψε: «Κι ένα φύλλωμα λέξεων θα σε ντύσει, ελληνικά να μοιάζεις αήττητη». Αυτό το «ελληνικά» τι το 'θελε; Δεν είναι εθνικιστικό;

Και τώρα τι γίνεται με τους Τούρκους; Θα έλεγα ότι καλό είναι να μην γράφουμε ότι απειλούν τα νησιά του Αιγαίου, για να μην μας πούνε κι εμάς κάποιοι ότι είμαστε «νασιοναλιστές» και στάξει η ουρά του γαϊδάρου. Οχι, ο Ερντογάν είναι καλό παιδί, είναι το απαύγασμα της δημοκρατίας, δεν θέλει να καταλάβει τη Θράκη και τα Ιμια, δεν απειλεί με σύγκρουση τα γεωτρύπανα στην Κύπρο, δεν απειλεί την ΑΟΖ, δεν εισβάλλει στην Αφρίν και είναι Καφρίν όσοι τα λένε αυτά.
Οσοι τα λένε αυτά είναι «υπερπατριώτες» - άλλος καινούργιος, ωραίος όρος στο οπλοστάσιο. Διότι υπάρχει μια δοσολογία του ορθού πατριωτισμού, δεν ξέρω πόσα κιλά και πόσα γραμμάρια ακριβώς που μόνο αυτοί την ξέρουν, αποκλειστικά. Εχουν την πλάστιγγα, τον ρωμαϊκό ζυγό ακριβείας ή κάποια μεζούρα και σε μετρούν αν ξεφεύγεις δώθε-κείθε κανένα μισό γραμμάριο ή πόντο πατριωτισμού, οπότε βγάζουν και τον ανάλογο χαρακτηρισμό. Το μέγεθος. Είσαι medium, large ή small πατριώτης;

Πάλι τα ίδια και τα ίδια, θα πεις, φίλε. Βαρεθήκαμε. Αλλά το κακό είναι ότι η άθλια πραγματικότητα επιμένει: Τι δουλειά έχει λοιπόν ο Ερντογάν στο Καστελλόριζο; Εντάξει, είναι δημοκράτης, είναι ο ορισμός της δημοκρατίας, είναι τσαχπίνης και τσοκ γκιουζέλ, οι Τούρκοι είναι αδέρφια μας, όπως λέει ο κυρ Γιάννης, αρκαντάς, και θέλουν το Αιγαίο από αδερφική αγάπη.
Ρωτήστε και τη Ρεπούση, που ξέρει καλύτερα. Όλοι λένε πως εμείς φταίμε για όλα. Οτι εμείς δεν ανταποκρινόμαστε στην αγάπη τους. Και για τις παραβιάσεις των Τούρκων στο Αιγαίο, και για το σούβλισμα του Αθανασίου Διάκου φταίμε εμείς - άσε που μάλλον το σούβλισμα δεν έγινε ποτέ, αυτά είναι κατασκευές του αντιδραστικού Τύπου και της CIA.

Αυτό βέβαια θα το έλεγαν μέχρι πριν το 2015, διότι τώρα άλλαξαν οι καιροί και η CIA είναι αίφνης καλή, όπως είναι καλό και το FBI, του οποίου ζητούν τη συνδρομή. Τώρα το FBI είναι αξιοσέβαστο και ό,τι λέει είναι νόμος. Επαψε να είναι ιμπεριαλιστικό, αντιδραστικό, και ξαφνικά έγινε σαν την KGB που επί δεκαετίες ήταν καλή και σε έστελνε σε ουμανιστικά γκουλάγκ και στην ωραιοτάτη και γραφική Κολιμά. Κι ακαρτέρει κι ακαρτέρει το ωραίο Τσερνομπίλ, ήρθε τέλος ο Κιλ Μπιλ - ου γαρ οίδασι τι πηδούσι. Μιλάμε για κανονική παράνοια.

Εξάλλου, όπως λένε και οι κυβερνητικοί, τι δουλειά έχουμε εμείς με το Αιγαίο και με όλα αυτά; Πρόκειται για σύνορα της Ευρώπης, ας φροντίσει αυτή για την άμυνά της - της Ευρώπης που απεχθάνονται και κατά περίπτωση εγκαλούν. Διότι τα καλά του Γιώργη τα θέλουμε, τον Γιώργη δεν τόνε θέλουμε.

Εξάλλου, αν μας σφάξουν οι Τούρκοι, θ' αγιάσουμε. Λίγο το 'χεις;

πηγή 

Πικραμένος- Αντωνοπούλου

Ανάλγητη Αστική Δημοκρατία είναι να είσαι ο Παναγιώτης Πικραμένος, να έχεις κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Παντεόν-Ασσάς. (θεωρείται η πρώτη τη τάξει Νομική Σχολή της Γαλλίας), να έχεις διατελέσει Γενικός Δ/ντής της Εθνικής Σχολής Δικαστών, Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας και μετά από 40 χρόνια κρυστάλλινης και αξιοζήλευτης επαγγελματικής πορείας στη Νομική επιστήμη, να σε καλεί η πατρίδα να την υπηρετήσεις και από τη θέση του υπηρεσιακού πρωθυπουργού και ενώ εσύ αρνήθηκες (λόγω του ήθους σου) το μισθό του πρωθυπουργού, βρίσκεσαι – 5,5 χρόνια αργότερα – κατηγορούμενος από την κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ότι κατά τη διάρκεια της – μόλις 35 ημερών – (υπηρεσιακής) πρωθυπουργίας σου πρόλαβες να διαπλεχθείς, να διαφθαρείς και τελικά να χρηματιστείς από τη Novartis.

Λαϊκή Αριστερά πάλι, είναι να είσαι η αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας στην ως άνω κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α, Ράνια Αντωνοπούλου, να δηλώνεις κάτοικος Ν. Υόρκης, ώστε να νομιμοποιείσαι να δώσεις στον εαυτό σου €12.000 τον χρόνο κρατική επιδότηση ενοικίου, προκειμένου να νοικιάζεις πολυτελές διαμέρισμα στο Κολωνάκι, ενώ το 2015 –μαζί με τον σύζυγό σου, επίσης υπουργό στην ίδια κυβέρνηση– είχες €450.000 εισόδημα, καταθέσεις που προσεγγίζουν το μισό εκατομμύριο ευρώ, επενδύσεις που ξεπερνούν τα $3 εκατ., πολυτελή βίλα στη Σύρο, διαμέρισμα στη Γλυφάδα και σπίτι στις ΗΠΑ (σύμφωνα με το πόθεν έσχες σου), και μετά από όλα τα παραπάνω, να μην ντρέπεσαι στο ελάχιστο για το ενοίκιο που εισπράττεις, τη στιγμή που η κυβέρνηση στην οποία συμμετέχεις εκπλειστηριάζει ηλεκτρονικά πρώτες κατοικίες, για χρέη 500 ευρώ στο Δημόσιο.

Αλλά έτσι είναι αυτοί οι Δεξιοί, μικρόψυχοι. Μη δουν κανέναν Αριστερό να πάει μπροστά. Αμέσως να πέσουν να τον φάνε.

Από  χτες η  Ράνια  της Γλυφάδας, των παρκαρισμένων καταθέσεων και  άλλων τόσο ασήμαντων  κινητών και ακινήτων, δεν πρέπει να αισθάνεται  μοναξιά σ΄ εκείνο το διαμέρισμα του Κολωνακίου.

Που το πλήρωνε από την τσέπη του  κάθε  ρακένδυτος και άφραγκος υποτακτικός της δικής της εξουσίας και  βαστάζος των  παραγεμισμένων  αποσκευών  της

Οχι  δεν είναι μόνη και έρημη. Είναι, ανάμεσα σε τόσους άλλους, και ο Παναγιώτης Σγουρίδης των Ανεμάρτιστων Ελληνολιγουρίων. Που  έχει  πάρει   σβάρνα  όλα τα  ραδιόφωνα και όλα  τα κανάλια. Ισχυριζομένος  πως αυτός δεν είναι  όπως η Ράνια  Αντωνοπούλου. Οχι, λέει. Εγώ διαμένω στα φτωχά και λαικά προάστια της Δυτικής όχθης και όχι στο χρυσό κέντρο της πλατείας  Κωλονακίου, πέριξ  του Λυκαβηττού. Κι εγώ, συνεχίζει ελάμβανα μόλις ψωροπενήντα  ευρουλάκια  κάθε μήνα

Οσο  λιγότερο το  τίμημα  του ενοικίου, τόσο  χειρότερα για την  πολιτική και προσωπική  διαδρομή  σου. Για  πενήντα  φράγκα το μήνα. Οσο  κοστίζουν  πενήντα τσιχλόφουσκες. Οσο και δέκα πακέτα τσιγάρα. Οσο και είκοσι  εσπρέσο. Οσο το γεύμα  σε  ταβερνείο  της  γειτονιάς  σου παρέα με τους φίλους σου.

Γιατί, το ένα εκατομμύριο που απλώνεται στη γραφειάρα σου, από κάποια πολεθνική  των φαρμάκων η των όπλων, είναι πειρασμός μεγάλος και τις περισσότερες φορές αξεπέραστος. Τα πενήντα όμως ευρουλάκια είναι όσο και εκατό  μπουκαλάκια νερού  που  βρίσκεις  σε κάθε  σταυροδρόμι από τα  χέρια κάποιου  αδέκαρου  Αλβανού

Η Ελλάδα ένα απέραντο διαμέρισμα, ενοικιαζόμενο από κάθε πολιτικό. Ενα  διαμέρισμα που το πληρώνει,  θέλει  δεν θέλει, ο Ελληνικός λαός. Ενα  απέραντο  διαμέρισμα  που  το καταστρέφει γιατί δεν είναι δικό  του, γιατί είναι ξένος και γιατί δεν έχει πληρώσει μισή δεκάρα για  τα γκρεμίδια που αφήνει στο πέρασμά του!

Καφενείο η Ελλάς. Φρενοκομείο η Ελλάς. Ενοικιαζόμενο διαμέρισμα η Ελλάς. Τι άλλο μένει; Οίκος ανοχής η Ελλάς. Τρύπια παράγκα η Ελλάς. Κάδος  σκουπιδιών η Ελλάς
 
Κι εσύ κάθεσαι, απορείς και χασκογελάς. Και επειδή δεν  περνάει από το μυαλό σου πως αυτό το απέραντο διαμέρισμα  είναι  δικό σου. Επειδή, αν και Ελληνας, αισθάνεσαι ξένος στο σπιτικό σου. Και επειδή έχεις εθιστεί στις αυθαιρεσίες και  τα κατεστραμμένα υλικά οικοδομών των ενοικιαστών σου.
Γι΄ αυτούς τους λόγους ένα πράγμα δεν περνάει από το μυαλό  σου: άρπαξέ τους και  βγάλτους, τώρα αμέσως, από το σπιτικό  σου!