Οι
εξελίξεις στο Μεταναστευτικό έχουν ξεπεράσει τα όρια απλής ανησυχίας.
Συνιστούν πλέον πραγματικό κίνδυνο για τη συνοχή της κοινωνίας μας, για
τις αξίες και τον πολιτισμό μας. Δεν πρόκειται πλέον για ροή ανθρώπων
που παράνομα παραβιάζουν τα σύνορά μας. Εχει πάρει διαστάσεις
πραγματικής εισβολής. Που δεν μπορεί να μείνει αναπάντητη.
Μερικές παρατηρήσεις:
Σχεδόν όλοι έρχονται από την Τουρκία.
Αλλά δεν είναι Τούρκοι. Δεν κινδυνεύει κανείς απ’ αυτούς εκεί από
διώξεις, σφαγές ή πολεμικές καταστάσεις. Λογικά λοιπόν ουδείς εδώ
δικαιούται άσυλο. Θα μπορούσαν να ζητήσουν στην Τουρκία.
Είναι
όλοι μουσουλμάνοι. Ενώ στις χώρες τους διώκονται χριστιανοί. Γι’ αυτούς
όμως οι πάντες αδιαφορούν. Γιατί έρχονται λοιπόν στη Δύση; Το Κοράνι το
επιτάσσει, σε 93 του στίχους. Για να καταληφθούν οι «άπιστοι» από μέσα.
Το διακήρυξε και το Ισλαμικό Κράτος το 2015. Και ξεκίνησαν έκτοτε οι
ακατάπαυστες ροές…
Η πλειοψηφία όσων περνούν τα σύνορά μας είναι
νέοι άνδρες 20-35 χρονών. Μάχιμα άτομα δηλαδή. Κι έτοιμα να
αμφισβητήσουν δυναμικά την έννομή μας τάξη. Από Συρία, αυτοί που
φθάνουν, υπήρξαν αναμφίβολα υποστηρικτές του ΙSIS. Oι άλλοι δεν θα
μπορούσαν εύκολα να περάσουν στην Τουρκία!
Η πολιτική
αντιμετώπισης της κατάστασης πρέπει να αλλάξει. Το θέμα μας δεν είναι η
αποσυμφόρηση των στρατοπέδων. Θέμα στο οποίο αφορούν τα περισσότερα
μέτρα που ανακοινώνονται. Αλλά η απόκρουση των εισερχομένων. Που κανείς
δεν ασχολείται!!
Οποιος παραβιάζει σύνορα, θαλάσσια ή χερσαία, να
συλλαμβάνεται αποκλειόμενος από κάθε διαδικασία ασύλου (όπως λ.χ. σε
Αυστρία, Δανία, Αυστραλία). Οι ΜΚΟ παύουν να αναμειγνύονται. Ουδείς
κινδυνεύει γύρω από ελληνικά σύνορα. Ούτε είναι κατατρεγμένος. Στην
Τουρκία είναι ασφαλής. Η παραβίαση συνόρων λοιπόν εκ του πονηρού. Οποιος
θέλει άσυλο απευθύνεται σε νόμιμα σημεία εισόδου. Δεν υπάρχει λόγος να
θαλασσοπνίγονται. Εκτός αν υπάρχουν άλλα αίτια. Ολοι οι άλλοι,
περιορίζονται σε στρατόπεδα με στόχο επαναπατρισμό.
Αυτό που επιβάλλεται είναι να αποσύρουμε την
υπογραφή μας από το Σύμφωνο Μετανάστευσης («Μετακίνησης», κατά
μουσουλμάνους). Πριν είναι αργά.
Αν η Ευρώπη διαφωνεί, ας τους παραλάβει. Δεν θα στενοχωρηθούμε…
Για να αποτυπωθεί μια ολοκληρωμένη μεταναστευτική πολιτική είναι
απαραίτητη πρώτα η αποσαφήνιση των στόχων της. Χρειαζόμαστε μετανάστες ή
όχι; Δεν μπορεί η πολιτική μιας χώρας να καθορίζεται από το αν, για
διάφορους λόγους, μερικές χιλιάδες άνθρωποι από άλλες χώρες, και
ηπείρους, αποφασίζουν να παραβιάσουν αυθαίρετα τα σύνορά της.
Δεν
εξετάζουμε εδώ τη συναισθηματική φόρτιση που προκαλεί το θέαμα μερικών
εκατοντάδων ανθρώπων που κάθε φορά πασχίζουν να διασχίσουν θάλασσες ή
να περάσουν συνοριακές γραμμές. Το ζήτημα είναι η κοινωνική ισορροπία
μιας χώρας, οι δημοσιονομικές της ιδιαιτερότητες και το μέλλον της
πολιτιστικής και κοινωνικής της συνοχής. Με τέτοια κριτήρια είναι φανερό
πως η χώρα δεν μπορεί να δεχθεί ανεξέλεγκτους μετανάστες.
Το άλλο θέμα είναι η αυθαιρεσία της μετακίνησης. Κάποιοι (ποιοι και
πότε) αποφάσισαν να φθάσουν στην Ελλάδα για τους δικούς τους λόγους.
Πουθενά δεν είναι γραμμένο πως η χώρα οφείλει να τους δεχθεί και να τους
φροντίζει. Αν επιζητούν το άσυλο είναι ακατανόητο γιατί περιφρονούν τα
νόμιμα entry points κι επιδιώκουν το αντάρτικο της παραβίασης των
συνόρων.
Να το ξεκαθαρίσουμε: με βάση τα γεωπολιτικά δεδομένα
ουδείς πλέον δικαιούται να ζητήσει από την Ελλάδα άσυλο σαν πρόσφυγας.
Μόνο χριστιανοί κινδυνεύουν σε μουσουλμανικές χώρες στην Ασία και την
Αφρική. Κι όμως σαν «φυγάδες» εμφανίζονται μουσουλμάνοι. Που επιδιώκουν
άμεσα την έκδοση φορολογικού μητρώου για εξασφάλιση λογής επιδομάτων και
παροχών.
Η πολιτική της Αυστραλίας είναι η ορθολογικότερη. Ξεκαθαρίζει δημόσια πως δίχως νόμιμη βίζα ουδείς θα πατήσει στο έδαφός της.
Δίχως
εξαιρέσεις. Αρα το ναυτικό παρεμποδίζει προσέγγιση σε εθνικά ύδατα, οι
ΜΚΟ απαγορεύεται να προσεγγίζουν βάρκες στα πελάγη κι όσοι φθάνουν στην
ακτή συλλαμβάνονται άμεσα κι επιστρέφονται στη χώρα τους.
Αιτήσεις
επιτρέπεται να υποβληθούν μόνο απ’ όσους νόμιμα προσεγγίζουν σύνορα.
Και μόνο αν προέρχονται από γειτονική χώρα εμπόλεμη ή σε εμφύλιο…
Υπάρχουν λοιπόν λύσεις. Το ζήτημα είναι να υιοθετηθούν.
Α. ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ
 | ||||
| "τα απαγορευμένα" |