Μέρισμα. Η μεγάλη απάτη του Αλέκση.

Αφού ξεκαθαρίσω ότι τον όρο «απάτη» τον χρησιμοποιώ μόνο πολιτικά, θα πω ότι καταλαβαίνω την ανάγκη του πρωθυπουργού να τραβήξει την προσοχή από την όλο και πιο περίεργη υπόθεση με τα ελληνικά βλήματα και τη Σαουδική Αραβία και να βρει ένα κάπακι για έναν βόθρο που μυρίζει όλο και περισσότερο. Καταλαβαίνω επίσης την ανάγκη να διασκεδαστεί η ανησυχία από την, φαινομενικά τουλάχιστον, αυξανόμενη διάθεση πολλών ψηφοφόρων του να επιστρέψουν στην πολιτική τους πατρίδα, το ΠΑΣΟΚ. Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι το πώς βρίσκει αυτά τα τεράστια αποθέματα θράσους που του επιτρέπουν, με έπαρση αντιστρόφως ανάλογη των επιτευγμάτων της κυβέρνησής του, να περιγράφει την επανάληψη της μεγάλης του περσινής απάτης (με την πολιτική έννοια του όρου): Της διανομής του μερίσματος.  

Δεν θα ασχοληθώ με τα υπόλοιπα ψέματα που είπε ο Αλέκσης στο χτεσινό του σταντ-απ ντράμα σόου. Η ανάγκη του για ψέματα, όπως φοβάμαι και η ανάγκη κάποιων συμπολιτών να τα πιστέψουν, είναι αντικείμενο ειδικών επιστημόνων των οποίων τις γνώσεις θα ήθελα να έχω, αλλά δεν έχω. Στο κάτω κάτω τα υπόλοιπα ψέματά του είναι απλώς λόγια που τα παίρνει ο άνεμος, ενώ το μέρισμα είναι λεφτά που έχουν εισπραχθεί από το κράτος χωρίς το κράτος να τα χρειάζεται (αλλιώς θα τα είχε προϋπολογίσει και διανείμει αντιστοίχως). Λεφτά που περίσσεψαν από την υπερβολική φορολογία που έχει επιβάλει ο Αλέκσης και η χαρούμενη παρέα του. Λεφτά που ο Αλέκσης δεν τα επιστρέφει σε αυτούς από τους οποίους τα πήρε, μειώνοντας τη φορολογία, αλλά τα χρησιμοποιεί ως φακελάκι ελπίζοντας ότι κάποια κορόιδα δεν θα καταλάβουν την απάτη του και, όταν έρθει η ώρα, θα τον ξαναψηφίσουν.

Γιατί η μεγάλη απάτη (πολιτικά μιλώντας) του Αλέκση δεν είναι η χωρίς έλεος φορολογία της μεσαίας τάξης και η μοιρασιά των φόρων κατά τον τρόπο που οφελεί τον προεκλογικό του σχεδιασμό. Είναι μεγάλη και αυτή η απάτη (πολιτικά λέμε), αλλά δεν είναι η μεγαλύτερη. Η πραγματικά μεγάλη απάτη του Αλέκση είναι η χωρίς έλεος φορολογία αυτών που παριστάνει ότι πάει να προστατέψει με το δωράκι του μερίσματος. Των πιο αδύνατων από τους συμπολίτες μας. Αυτών που που όλο το εισόδημά τους κατευθύνεται στην κατανάλωση. Αυτών στους οποίους οι έμμεσοι φόροι του Αλέκση μειώνουν, το ήδη ελάχιστο, εισόδημά τους κατά τουλάχιστον ¼. Και μπροστά σ’ αυτή τη ληστεία (με τη φορολογική έννοια του όρου) το δωράκι του μερίσματος δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια προσπάθεια  να χαρούν άνθρωποι επειδή αυτός που κάθε χρόνο τους παίρνει 10 τους επιστρέφει τα 2.

Η μεγάλη απάτη του Αλέκση είναι ότι προσποιείται ότι νοιάζεται να βελτιώσει την οικονομική θέση των πιο αδύνατων, ενώ η προσπάθειά του είναι να αυξήσει όσο το δυνατόν περισσότερο τον αριθμό τους. Γιατί όσο πιο αδύνατος είναι κάποιος, τόσο περισσότερο θα εξαρτάται από την ελεημοσύνη των νταβατζήδων (με την πολιτική έννοια του όρου) που κάνουν κουμάντο στα λεφτά του. Τόσο περισσότερο θα έχει ανάγκη να του επιστρέφονται τα 2 από τα 10 που του κλέβουν (πολιτικά μιλώντας).

Κατά τα άλλα, να ευχηθώ καλοφάγωτα στους βουλευτές και τους εισοδηματίες που κρύβουν εισοδήματα από την εφορία που και φέτος θα εισπράξουν το ποσοστό τους από τα λάφυρα (με την πολιτική έννοια του όρου). Και καλή τύχη σ’ αυτούς που, όπως κι εγώ, την ώρα που ο Αλέκσης μοίραζε τα λεφτά που περίσσεψαν από τους υπερβολικούς φόρους που έχει επιβάλει, προσπαθούσαν να σκεφτούν με ποιον τρόπο θα βρουν λεφτά να πληρώσουν τους φόρους αυτούς. Και μπράβο τους.

Υ.Γ. Στην ιστορία του μερίσματος υπάρχει και μια άλλη απάτη (δεν ξέρω με ποια έννοια). Των δημοσιογράφων που γράφουν και ξαναγράφουν και λένε και ξαναλένε για το 1,4 δις που θα μοιράσει ο καλός Αλέκσης. Το ξέρω ότι το παραμύθι τους γίνεται λιγότερο εντυπωσιακό, αλλά θα πρέπει από το ποσό να αφαιρέσουν τα 300 εκατομμύρια της λάθους παρακράτησης των συνταξιούχων και τα 350 εκατομμύρια που θα δοθούν δωράκι στη ΔΕΗ. 

πηγή

Το μίσος του αριστερού και οι οικοσυσκευές της Siemens.

Οι άνθρωποι μισούν. Εχουν μέσα τους το μίσος του κατσιαπλιά αριστερού. Δύο από δαύτους (ο Τσακαλώτος και ο Χουλιαράκης) παραδέχθηκαν στη Βουλή ότι εξήντλησαν το μίσος τους φορολογώντας τη μεσαία τάξη. Κι ενώ οι οι Συριζαίοι “εκσπερματώνουν” το ταξικό τους μίσος ο Μητσοτάκης προσπαθεί να ξεχάσει την ξεφτίλα των οικοσυσκευών της Siemens.

Aντιλαμβάνεστε ότι ο ανόητος λαός δεν θα μπορούσε να πετύχει ιδανικότερες επιλογές πολιτικών εκπροσώπων του.

Την φοροεπιδρομή στην μεσαία τάξη και τους συνεπείς φορολογούμενους και για το 2018 είχε επιβεβαιώσει πρώτος ο Γιώργος Χουλιαράκης επισημαίνοντας ότι είναι «συνειδητή επιλογή της κυβέρνησης ώστε να στηριχθούν τα ευάλωτα κοινωνικά στρώματα».

«Η αλήθεια είναι ότι η φορολογική επιβάρυνση για το 2017 και 2018 είναι μεγάλη για τους έντιμους και συνεπείς φορολογούμενους, τη μεσαία τάξη και τους ελεύθερους επαγγελματίες. Είναι συνειδητή επιλογή που πήρε η κυβέρνηση για να στηρίξει τα πιο ευάλωτα στρώματα και τις οικογένειες με ανέργους κλπ. Αυτό οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν το έκαναν» είπε ο κ. Χουλιαράκης.

Σήμερα πήρε τη σκυτάλη ο πολιτικός του προϊστάμενος, Ευκλείδης Τσακαλώτος. Μιλώντας στη Βουλή, ο υπουργός Οικονομικών παραδέχτηκε ότι αποτέλεσε (και αποτελεί;) στρατηγική επιλογή να υπερφορολογήσουν τη μεσαία τάξη, προκειμένου να μειωθεί η ανθρωπιστική κρίση.

«Πιέσαμε τις μεσαίες τάξεις; Ναι αλλά δεν έπρεπε να έχουμε απόλυτη προτεραιότητα για την ανθρωπιστική κρίση;», ήταν η χαρακτηριστική φράση του, με την οποία ξεδίπλωσε τον πραγματικό στόχο της αριστερής κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.

Μπλέξαμε με απίστευτους κατσαπλιάδες…

Σχετικά, βλέπε αυτό:

Έχουν απίστευτο μίσος για τους αστούς. Για εσάς! (Θ. Μαυρίδης)

Οι αστοί πολεμήθηκαν σκληρά από δύο ανθρώπινες φυλές: Τους κομμουνιστές και τους φασίστες. Είναι ο κοινός τους τόπος. Εκεί που τα δύο άκρα συναντώνται. Μισούν την αστική τάξη, την αριστεία, την πρόοδο. Αν κάποιοι πιστεύετε ακόμη ότι ο Αλέξης θα καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ, ακούστε τις ομολογίες Τσακαλώτου και Χουλιαράκη για την συνειδητή επιλογή τους να πλήξουν την μεσαία τάξη.

Είστε κουρασμένοι; Δεν θέλετε να ακούτε άλλο για την κρίση και τις μαύρες μέρες που σας επιφυλάσσει το καθεστώς; Κάπως έτσι η αστική τάξη επέλεξε να ψηφίσει το 2015 τον Αλέξη Τσίπρα. Επειδή είχε «κουραστεί» από τον Αντώνη Σαμαρά. Η μεσαία τάξη στην χώρα μας δεν πήγε από ατύχημα. Αυτοκτονία ήταν.

Φαντάζομαι ότι μπορείτε να αναζητήσετε τα βίντεο με τις δημόσιες ομολογίες των Τσακαλώτου και Χουλιαράκη. Να τις ακούσετε μερικές φορές και ύστερα να σκεφτείτε τι άλλο μπορούν να σας επιφυλάσσουν αυτοί οι απίθανοι τύποι. Αυτές τις μέρες ειδικά που πληρώσατε με αίμα τους φόρους σας, δεν ντράπηκαν να σας ομολογήσουν ότι ήταν δική τους επιλογή να σας στήσουν στον τοίχο για να αγοράσουν ψήφους από άλλους συμπολίτες σας. Σας το είπαν κατάμουτρα. Από μια πλευρά είναι να αναρωτιέται κανείς για το θράσος τους. Από την άλλη θα πρέπει να τους αναγνωρίσει  την «μαγκιά». Αυτήν την έχουν. Μπορούν να ομολογήσουν το πιο μεγάλο έγκλημα με τον πιο φυσιολογικό τρόπο.

Έπειτα από λίγο ο πολύς Τσακαλώτος βρήκε το κουράγιο να απευθυνθεί στην αντιπολίτευση και να τους πει: «Είσαστε μία φυματική, κουτσή σαρανταποδαρούσα». Σαν να λέμε «χέσε ψηλά και αγνάντευε». Πουλάνε τρέλα, επειδή εσείς τους το επιτρέπετε. Εσείς, τα θύματα της πολιτικής τους. Σταματήστε να τους ανέχεστε. Πολεμήστε τους! Αν δεν το κάνετε τώρα, αν δεν αντιδράσετε άμεσα, η τάξη σας θα εξαφανιστεί τελείως. Η Ελλάδα θα είναι μία χώρα γεμάτη πολύ πτωχούς και πολύ πλούσιους ανθρώπους. Εσείς σίγουρα θα είστε στην πρώτη κατηγορία…

Οδηγούν ανθρώπους στην χρεοκοπία και στην παραοικονομία για να μπορούν να μοιράζουν επιδόματα. Για να εξαγοράζουν ψήφους εξαθλιωμένων ανθρώπων. Όποιος αναρωτιέται αν αυτός είναι ο κομμουνισμός, την απάντηση ήδη την ξέρει! Ναι, αυτός είναι. Είναι ένα καθεστώς που σκοτώνει την μεσαία τάξη. Επειδή δεν θέλει να αγγίξει την  μεγαλοαστική τάξη, καθώς μαζί της κάνουν τις δουλειές.

Θανάσης Μαυρίδης

"We put the camel to kiss the camel" -> "Βάλαμε το λύκο να φυλάει τα πρόβατα."

Απαντώντας στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων, λίγο πριν τελειώσει η παρουσία του εκεί, και αναφερόμενος στην πορεία της Ελλάδας στην κρίση και τα μνημόνια, θέλησε να χρησιμοποιήσει την πολύ γνωστή στη χώρα μας έκφραση «φάγαμε τον γάιδαρο, μας έμεινε η ουρά».
Η απόπειρα μετάφρασης, όμως, άλλαξε τη λαϊκή ρήση και ο γάιδαρος έγινε... καμήλα.
«We have already eaten the camel» είπε ο πρωθυπουργός και ολοκλήρωσε την έκφραση με «now there is the queue». Και στο δεύτερο σκέλος της παροιμίας το ορθότερο θα ήταν να χρησιμοποιηθεί η λέξη tail.

Λ. Κύρκος για τους ηγέτες της αριστεράς.

Ναι, ευτυχώς δεν κυβέρνησαν ποτέ τη χώρα οι Στρίγγοι και οι Βλαντάδες!

Την κυβερνούν, όμως, οι απόγονοί τους, τα πολιτικά τέκνα τους – τα εκτός γάμου, έστω, για να μην γκρινιάζουν τα νόμιμα τέκνα του ΚΚΕ. 

Εικόνες από την ανεξάρτηση Καταλονία.

Κατά Καπουτζίδην (και συν αυτώ) Ελληνόμετρον.

Ο Καπουτζίδης, υποδυόμενος τον κριτή σε εκπομπή ταλέντων και έχοντας μπροστά του μια χορωδία γκόσπελ συμπαθέστατων χριστιανόπουλων νιγηριανής καταγωγής, απεφάνθη περί ελληνικότητας: 

«Πραγματικά είμαι πολύ χαρούμενος γιατί βλέπω σ' αυτή τη σκηνή 25 Ελληνες που έχουν καταγωγή από μια όμορφη χώρα της Αφρικής, τη Νιγηρία, και χαίρομαι πάρα πολύ που αισθάνεστε Ελληνες, γιατί είσαστε Ελληνες, γιατί οι άνθρωποι που ζουν εδώ, γεννήθηκαν εδώ, δουλεύουν εδώ, ελπίζουνε σ' αυτή τη χώρα κι ονειρεύονται σ' αυτή τη χώρα είναι Ελληνες.

Είναι πολύ σημαντική η Ιστορία μας και είναι πολύ ωραία όλα αυτά τα οποία έχουν χτίσει οι αρχαίοι Ελληνες και οι περικεφαλαίες και όλα αυτά τα πράγματα τα πολύ σημαντικά, αλλά δεν είναι περισσότερο Ελληνας αυτός ο οποίος έχει μια περικεφαλαία και γράφει ένα “μολών λαβέ”, από έναν άνθρωπο ο οποίος έχει έρθει από μια άλλη χώρα. Εκείνο είναι το παρελθόν της χώρας μας. Το παρόν της χώρας μας, λοιπόν, περιλαμβάνει αυτούς τους Ελληνες και αν δεν το αντιληφθούμε, πολύ φοβάμαι ότι δεν θα έχουμε μέλλον ως χώρα». 

Σημείωση:

Το "μολών λαβέ" δεν το έγραψε κανείς γλυκιά μου, δεν είναι ατάκα από ταινία, το είπε ο ..... άστο σιγά μην καταλάβεις, και δεν είναι ένα "μολών λαβέ" είναι το.

"Αυτά που χτίσαν οι αρχαίοι και οι περικεφαλαίες και άλλα σημαντικά..." (πως λένε στο χωριό σου: μαλάκας με περικεφαλαία)


-Δεν γράφω άλλο, επιστρέφω στον πλανήτη Νιμπίρου με τους φίλους μου τους εξωγήινους. Άντε γειά!

βλέπε και αυτό

Αλέξης Τσίπρας, πρωθυπουργός:

Αλλά εμείς οι αστοιχείωτοι καταφέρνουμε και ξεπερνάμε πολλές φορές ακόμα και θεσμικά εμπόδια αυτών που έχουν ιδιαίτερη στοιχείωση για να μας θέτουν τέτοια εμπόδια.

χωρίς σχόλια...

Ασυγκράτητα χυδαίοι ή αθεράπευτα ηλίθιοι;

Όταν συναντάς κάποιον που πρόσφατα είχε πάρε-δώσε με αυτή την αρρώστια που δεν θέλεις ούτε το όνομά της να πεις, και δεν είναι ο κολλητός σου που ξενύχτησες στο πλάι του, του λες ένα «περαστικά» ή ένα «σιδερένιος». Δεν προσπαθείς να αστειευτείς λέγοντας «πού ’σαι μωρή αρρώστια» ή «καρκίνος, ε; Εγώ σε είχα για υδροχόο» ή «βλέπω ότι έχεις αδυνατίσει. Μην ανησυχείς, εδώ θα σε ταΐσουμε». Το ότι ο Αλέκσης ο Τσίπρας το έκανε, δεν ήταν έκπληξη. Ήταν όμως άλλη μια αφορμή να αναρωτηθώ αν οι άνθρωποι που κυβερνούν τη χώρα είναι τέρμα χυδαίοι ή τέρμα ηλίθιοι, και να υποβάλω τον εαυτό μου σε ένα ακόμα ψευτοδίλημμα.

Πριν από λίγες μέρες ο υφυπουργός μεταναστευτικής πολιτικής Μπαλάφας, αναφερόμενος στο φόνο του 11χρονου στο Μενίδι έκανε λόγο για «στραβή» που έκατσε στην κυβέρνηση κάνοντάς μας να καταλάβουμε πως στραβή δεν είναι μόνο να σου σπάει το τακούνι, να σου σκίζεται το παντελόνι ή να βρίσκεις μια γρατζουνιά στο καινούργιο σου αυτοκίνητο, αλλά και ο ξαφνικός θάνατος ενός παιδιού από τη σφαίρα ενός κουμπουροφόρου γουρουνιού (ζητώ συγγνώμη από τα συμπαθή τετράποδα που ποτέ δεν διανοήθηκαν να βαρέσουν μπαλωθιές μπας και δώσουν κάποιο περιεχόμενο στην κενή ύπαρξή τους).

Δυο-τρία 24ωρα αργότερα, στον λογαριασμό του τουίτερ του ανθρώπου που είναι επικεφαλής του υπουργείου της Άμυνας ανεβαίνει η φωτογραφία μιας γραβάτας με χαμογελαστά πουτσάκια. Ήταν μια στιλιστική πρόταση στον πρωθυπουργό και συνέταιρό του; Ήταν μια λεπτομερής καταγραφή όλων όσων κέρδισε η χώρα στη διαπραγμάτευση; Ήταν κάποιος τύπος μενού; Κανείς δεν ξέρει. Μπορεί ούτε ο ίδιος ο υπουργός, ο οποίος κατέβασε το τουίτ λέγοντας πως υπεύθυνο για την έκθεση των χαμογελαστών φαλλών ήταν «το παιδί». Ποιο «παιδί» δεν διευκρίνησε, αλλά από εκείνο το βράδυ που καταλάβαμε πως υπουργός της Άμυνας είναι ένας τύπος στου οποίου τον λογαριασμό μπορεί να μπει ένα «παιδί» που άμα γουστάρει μπορεί να ανεβάσει και καμία τουρκική σημαία να φλέγεται, κοιμόμαστε καλύτερα.  

Την επόμενη μέρα παραιτείται ο διευθύνων σύμβουλος της Κυβερνητικής Τηλεόρασης, ο Λάμπης ο Ταγματάρχης. Ένα τρολ τουιτάρει «Παραιτήθηκε λέει ο Ταγματάρχης από την ΕΡΤ. Στ’ αρχίδια μας» και ο Νικόλας ο Παππακός, ίσως για να μην υπάρξει καμία αμφιβολία και για τα αισθήματα των δικών του υπουργικών όρχεων, κάνει ριτουίτ. Στη συνέχεια και μετά από πολύ κράξιμο, ισχυρίστηκε ότι το ριτουίτ του ήταν ένα «ανθρώπινο λάθος» για να μην μπερδευτούμε και πιστέψουμε πως ήταν ένα λάθος γαϊδουρινό ή χοιρινό ή μοσχαρίσιο.

Χθες, ο υπουργός παιδείας μπάρμπα Μυτούσης ισχυρίστηκε πως ο λόγος που το έγκλημα ζει και βασιλεύει στο ΑΠΘ είναι επειδή «το φοιτητικό κίνημα δεν είναι αρκετά ρωμαλέο». Δεν ξέρω ακριβώς πόσο ρωμαλέο θέλει το φοιτητικό κίνημα ο υπουργός, αλλά μάλλον το θέλει τόσο ώστε να μπορεί να δημιουργήσει Φοιτητικά Τάγματα Ασφαλείας που θα παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους (ή και στα λοστάρια τους) και θα επιβάλλουν τη θέλησή τους στους αποκλίνοντες από όσα το Κίνημα ορίζει.

Την ώρα που ο Γαβρόγλου παρακινούσε σε οργανωμένη αυτοδικία, ο γενναίος Φίλης χαρακτήριζε τον «πυρήνα» της πολιτικής της κυβέρνησης νεοφιλελεύθερο. Φυσικά, το έκανε με το πορτοφόλι του παχύ-παχύ από τα μισθά που χαρίζει η ψήφος στην πολιτική αυτή, γιατί ο γενναίος Φίλης είναι Αριστερός, δεν είναι κανά κορόιδο. Ακριβώς όπως και ο Σκουρλέτης. Ο υπουργός που μας ενημέρωνε ότι «η έκβαση των αντιφατικών πολιτικών του ΣΥΡΙΖΑ είναι αβέβαιη» ξεχνώντας να διευκρινίσει πως η αβεβαίοτητα δεν αφορά τον ίδιο, καθώς ο Σκουρλέτης ζει με τη βεβαιότητα της εξουσίας την οποία φροντίζει να απολαμβάνει στην υγειά των κορόιδων και της αβεβαιότητας από την οποία πηγάζει η εξουσία του.

Φαντάζομαι πως πολλοί από σας δεν μπορείτε να αποφασίσετε αν τα παραπάνω είναι παραδείγματα πρωτοφανούς χυδαιότητας ή απύθμενης πνευματικής ανεπάρκειας. Ευτυχώς δεν χρειάζεται. Είναι και τα δύο. Γιατί χρειάζεται να είσαι φοβερά χυδαίος άνθρωπος για να θέλεις να πεις και να κάνεις όλα αυτά που λένε και κάνουν τα στελέχη και οι βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Αλλά πρέπει να είσαι και εξαιρετικά ανεπαρκής πνευματικά για να αποκαλύπτεις με τετοια επιμονή και μεθοδικότητα τη χυδαιότητά σου. Και μπράβο σου!

*Όλα όσα αναφέρονται στο κείμενο αφορούν την ειδησεογραφία της περασμένης εβδομάδας. ΝΑΙ, ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΕΙΠΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΕΚΑΝΑΝ ΣΕ ΜΟΛΙΣ ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ. ΚΑΙ ΧΙΛΙΑ ΜΠΡΑΒΟ ΤΟΥΣ!

πηγή 

29 Μαϊου 1453

Θεόφιλου,«Κωνσταντίνος ο Αυτοκράτωρ των Ελληνορωμαίων εξέρχεται Ατρομος εις την μάχην το 1453 Μαΐου 29»

Add to Anti-Banner

Η πιο συνεπής κυβέρνηση.

του Καθηγούμενου της Μονής Δοχειαρίου, Αρχιμανδρίτη Γρηγόριου Αρχιπελαγίτη

Μας προανήγγειλαν πως άθεοι είναι· δεν πιστεύουν στον Χριστό, δεν πιστεύουν στην αγία Τριάδα, δεν αναγνωρίζουν την Παναγία, δεν δέχονται τους αγίους Αποστόλους, τους Μάρτυρες και τους Αγίους. Αυτό το τήρησαν επακριβώς. Και το τηρούν άχρι της άρτι ώρας.

Ο,τι μυρίζει λιβάνι και κερί, προμελετημένα το μάχονται. Μάχονται την Εκκλησία και προσπαθούν αυτόν τον «μπελά» να τον διώξουν από τον δρόμο τους. Μάχονται λυσσαλέα να μην υπάρχη σταυρός, να μη χτυπούν καμπάνες, να μην ανάβη καντήλι. Τις ερημιές και τ᾽ ακρογιάλια να μη τα στολίζουν εκκλησιδάκια, αλλά μπαράκια και καφετέριες. Και το ράσο, το φλάμπουρο της πίστης και του Γένους, να μην ανεμίζη στους δρόμους. Αφήνουν τα χωριά μας χωρίς παπά, γιατί δεν φτάνουν τα λεφτά! Τι να θέλουν τα γεροντάκια, οι απόμαχοι της ζωής; Δάσκαλο και πρόεδρο; Παπά γυρεύουν, λειτουργιά ν᾽ ακούσουν, καμπάνα να χτυπήση. Είναι φοβερό πράγμα να ζης σ᾽ ένα ορεινό χωριό και να μην ακούς μηδέ ψάλτη μηδέ παπά. Για όλα έχουν χρήματα. Για να βοηθήσουν ένα παπά να μείνη στο φτωχό χωριό, έχουν ανεπάρκεια, έχουν δυστυχία. Τους τρώει η ανέχεια και η κακομοιριά.

Βρέθηκα παραμονές εορτών στον νομάρχη του Καρπενησίου. Οι πρόεδροι, που, δόξα τω Θεώ, υπήρχαν ακόμη τότε στα ορεινά χωριά, κατέβηκαν στον νομάρχη να ζητήσουν παπά.

– Δεν θέλετε –τους λέγει– δάσκαλο;

– Τα γράμματα που θα μας πη ο δάσκαλος τα ξέρουμε. Τα γράμματα που θα μας πη ο παπάς ζητούμε και αναζητούμε στα χωριά μας. Η παρουσία του παπά στο ερημωμένο χωριό μας είναι η παρηγοριά μας, η παραμυθία μας, είναι η παρουσία του Χριστού. Όλοι ρωτάνε «Τι λες κι εσύ, παπά;»

Τόσο αφορεσμός έπεσε στο ελληνικό κράτος που δεν μπορεί να δώση ένα μικρό μισθό στον εφημέριο; Θα γυρίσουμε πίσω στα χρόνια του μεσοπολέμου κι ακόμα πιο πέρα και θα κάνουμε τον παπά στο χωριό και ράφτη και παπουτσή και σαμαρά και πεταλωτή, για να συντηρήση την οικογένειά του; Τι μας έμελλε να πάθουμε και ακόμα δυστυχώς δεν το εννοήσαμε. Δεν πίστεψε ο λαός ότι οι άρχοντες είναι άθεοι. Νόμισαν ότι αυτά που λέγαν ήταν λουκουμόσκονη, που θα την φυσήξουν και θα την πάρη ο άνεμος. Δυστυχώς, καίτοι μας το διαβεβαίωσαν ότι Θεό δεν πιστεύουν, δύο φορές τους ψηφίσαμε.
Τι στρίβεις, παππού, το μουστάκι σου στο καφενείο και βρίζεις τους Συριζαίους; Εσύ δεν τους ψήφισες; Τι βαστάς, γιαγιά, το ροΐ αδειανό και δεν έχεις λάδι ν᾽ ανάψης το καντήλι και καταριέσαι τους Συριζαίους; Γιατί, νέε μου, όταν σε ρωτώ «Τι δουλειά κάνεις;», με διπλωμένη γλώσσα μου λες «Άνεργος»; Ωραία λέξη, ελπιδοφόρα για το μέλλον της πατρίδας μας.
– Είσαι παντρεμένος;
– Όχι· συζώ με μια κοπέλα.
– Γιατί δεν παντρεύεσαι;
– Δεν έχω δουλειά.
Για την αμαρτία όλα οικονομούνται! Εσύ παλιά ξήλωνες τα πεζοδρόμια, αν κάτι ψήφιζε η κυβέρνηση που ήταν ασύμφορο για την ζωή σου. Τώρα που βλέπεις τον Χριστό να χλευάζεται, να μαστιγώνεται, να σταυρώνεται, σιωπάς; Εμπαίκτης του Χριστού γίνεσαι κι εσύ μαζί με τους κυβερνώντες. Ψηφίζουν νόμους που βλασφημούν την φύση, που αρνούνται το κατά φύσιν και δέχονται το παρά φύσιν, κι εσύ ρέγχεις και δεν φοβάσαι το μέλλον σου. Για κρίση και ανταπόδοση πως να μιλήσουμε; Πως να φθάση στ᾽ αυτιά σου αυτός ο λόγος του Θεού, ότι υπάρχει εσχάτη ημέρα, εν η αποδώσει εκάστω κατά τα έργα αυτού;

Παλιά έδιναν βοήθημα στις πολύτεκνες γυναίκες. Τώρα βοηθούν τις γυναίκες που δεν έχουν άνδρες και έχουν παιδιά.

«Σκοντάψαμε» λένε οι παλιακοί άνθρωποι. Για να δούμε, θα τα καταφέρετε να σηκωθήτε; Λέγαν οι παλιοί στο χωριό μου: «Δεν φτάνει που δεν βλέπουμε, μας λένε και τύφλα». Ανέτοιμη η Εκκλησία, όπως πάντοτε, να αντιμετωπίση το σφυροδρέπανο των Συριζαίων.

Είδαμε ακόμη και την πολιτική τους ειλικρίνεια. Υποσχέθηκαν ότι δεν θα υπογράψουν τα ευρωπαικά μνημόνια. Όχι μόνον τα υπέγραψαν, αλλά και πόσα άλλα κακά και καταστρεπτικά και ανήκουστα επραγμάτωσαν και τω όντι, αδελφοί μου, ασέλγησαν επάνω σ᾽ αυτόν τον άγιο τόπο. Λες και ανέλαβαν να σκορπίσουν την φτώχεια, το αδιέξοδο της ζωής. Μόνον το «πάρε» ξέρουνε πολύ καλά· το «δώσε» ποτέ.

Εγώ τον κόπο μου τον θέλω στην τσέπη μου και θέλω να τον διαθέσω όπου εγώ βούλομαι. Με πλαστικό χρήμα θα ανάβω το κερί στην εκκλησία; Με πλαστικό χρήμα θα δίνω ελεημοσύνη; Τόσο ανέντιμος είμαι για τους κρατούντες και τόσο επιζήμιος για το κράτος; Καλύτερα να πεθάνω παρά να ζω. Μαύρα χρήματα είναι μόνον αυτά που κλέβονται από το δημόσιο. Εκείνα που βγαίνουν με τον ιδρώτα του προσώπου είναι υπέρ το χιόνι λευκότερα και καθαρώτερα. Οι μισθοί είναι χρήματα που τα έχει κρατήσει το κράτος, και τα ασφάλισαν οι άνθρωποι στού κράτους την αρχή και την εξουσία και την εμπιστοσύνη, για να έχουνε σήμερα να φάνε καθάριο ψωμί.

Φοβάστε να μιλήσετε; Την ταφή σας γιορτάζουνε και πανηγυρίζουν κάθε μέρα. Στον τάφο σας στήνουν χορό και τρώνε και πίνουν και τραγουδάνε: «Τους πατάξαμε, τους αφανίσαμε, τους αρμέξαμε». Αρμεκτήρια ηλεκτρονικά στήθηκαν παντού. Για αγελάδια βρε μας περάσατε;

Είδα ανθρώπους στον δρόμο εντελώς ανυποψίαστα να ανοίγουν τους κάδους των σκουπιδιών να πάρουν κάτι να φάνε. Τρομερό, τρομερό, αβάσταχτο, απίστευτο! Μα προ καιρού είχε μαγαζί στην οδό Παπατρέχα και σήμερα περιμένει να σιτιστή από τους σκουπιδοτενεκέδες; Ζούμε τις μεγαλύτερες αντιθέσεις. Του Έλληνα για το κάτι τι του παίρνουν το σπίτι και με χρήματα της χιλιοκαταραμένης ευρωπαικής Ένωσης νοικιάζουν σπίτια στους τάχατες πρόσφυγες. Πως θα βοηθήσουμε την προσφυγιά; Να τους βοηθήσουν οι δυνάμεις του σκότους να παραμείνουν στον τόπο τους, εκεί που τους φύτεψε ο Θεός, να μείνουν στο σπίτι τους, στο χωράφι τους, στην δουλειά τους.

Γιατί, μεγάλε, ξερριζώνεις τους λαούς και μετά τάχατες τους περιθάλπεις;
Κάτω κάθε ηθική αξία, κάθε σύμβολο της πίστεως, κάθε σύμβολο της Εκκλησίας και του Γένους και κάθε αλήθεια του Ευαγγελίου. Όχι ήρωες, όχι εθνικές εορτές. Όλα αυτά δίδονται στα παιδιά διεστραμμένα και ευώνυμα. Απάνω το ψέμα, η ειρωνία και η τρομοκρατία. Ποτέ δεν υπήρξε δημοκρατία στον κόσμο. Πάντα τυραννία, δουλεία, μαύρη σκλαβιά. Μέχρι δώδεκα χρονώ δεν ήξερα ότι το σπίτι έχει κλειδί. Πίστευα ότι το κλειδί είναι στα μαγαζιά· στο σπίτι πατάς την πετούγια και ανοίγει η πόρτα. Τώρα, μπαρώσατε τις εκκλησιές, μπαρώσατε τα σπίτια σας, περάστε περάτη στην πόρτα σας. Οι ληστοπεράτες είναι μπροστά από κάθε πόρτα. Έχουν πολλά ονόματα. Προσέχετε σε ποιόν ανοίγετε. Έλεγαν οι παλιοί: «Μέρες θα περπατάς, για να βρης ένα χριστιανό». Και ήρθε αυτή η μαύρη ώρα, που να μην ερχότανε ποτέ. Φώναζαν οι παλιοί στους τόπους της συγκέντρωσης: «Χριστιανοί, χριστιανοί» και γύριζαν όλοι το κεφάλι. Τώρα… κανείς. Όλοι το σκύβουν να μη φανούν χριστιανοί.

Μνήσθητι, Κύριε, του Γένους, του Έθνους μας και των ευσεβών και ορθοδόξων χριστιανών. Και απέλασον τους απίστους μακράν, εκεί που δεν κατοικεί άνθρωπος, εκεί που δεν επισκοπεί ούτε ο Θεός. Αμήν.